dream home

Έχετε σκεφτεί πώς θα ήταν το ιδανικό, ονειρικό σας σπίτι; Αν το έχετε, τότε please περιγράψτε το μας! Αν όχι.. ονειρευτείτε λιγάκι. Ναι με την κρίση, ναι με αυτές τις δυσκολίες, ναι με αυτή την αβεβαιότητα. Τα όνειρα είναι δωρεάν και προσαρμόζονται ανάλογα με τη διάθεσή μας.

Εγώ λοιπόν, το ιδανικό μου σπίτι το σκέφτομαι από έφηβη. Θυμάμαι ότι ακόμα και ως φοιτήτρια που έμενα με τους γονείς μου, μάζευα περιοδικά για το σπίτι και τη διακόσμηση και έκοβα ότι με ενδιέφερε. Σαν ένα κολάζ, ένα mood board. Βεβαίως με τα χρόνια, με τα ερεθίσματα, με τις ανάγκες, το ιδανικό σπίτι άλλαξε, κρατώντας όμως κάποιες βασικές αξίες. Τώρα, όταν κλείνω τα μάτια και το σκέφτομαι μου έρχονται εικόνες από ένα ψηλοτάβανο σαλόνι με μεγάλα παράθυρα που ανοίγουν στον κήπο. Ένα τζάκι με μαξιλάρες για το χειμώνα και ένα μικρό παταράκι από πάνω για τη βιβλιοθήκη και μια αναπαυτική μπερζέρα. Μια λιτή κουζίνα που επεκτείνεται και έξω για τους καλοκαιρινούς μήνες. Ένα υπνοδωμάτιο με walking closet για μένα και εκείνον. Ένα ολόλευκο, ηλιόλουστο δωμάτιο για yoga και ένα για να παίζουν τα παιδιά. Έναν κήπο με πέργκολα για τα μεσημεριανά γεύματα και μποστάνι για τις σαλάτες. Πράσινο και ησυχία. Και αγάπη.

Και όσο το σκέφτομαι, τόσο συνειδητοποιώ ότι δεν είναι η ύλη, το μέγεθος, οι τοίχοι, αλλά η αίσθηση που σου αφήνει. Αυτό με ελκύει και αυτό αναζητώ. Μας το εύχομαι λοιπόν και ας φαίνεται όνειρο απατηλό…… Καλά να ΄μαστε.

Have you thought of your dream home? If you have it, please describe it to us! If not, you may dream it for a little while. Yes, in the midst of this crisis, these difficulties, this uncertainty. Dreams are for free and change according to our mood.

I have been thinking of my dream home since teenage years. I remember when I was a college student and still living with my parents, that I used to collect decoration magazines and tear off whatever caught my attention. Just like a collage, a mood board. Of course, as years went by, with the different needs and stimuli, the ideal home changed but some basic values always remain the same. Now, when I close my eyes I think of a high-ceiling living room with big windows that open to the garden. A fireplace for the Winter with a small loft room on top for reading. A simple kitchen that extends outside for the Summer. A bedroom with a walking closet for me and for him. An all-white, sunny yoga room and one for the kids to play. A garden with a pergola for summer lunches and vegetables. Green and quiet. And loving. 

The more I think of it, the more I realize that it is not the materials, the size, the walls, but the feeling. This is what attracts me and what I long for. I wish it comes true although it may now seem nothing more than a far-away dream.