Σσσσς... βλέπω!

Ο συνοδοιπόρος θα ευχαριστηθεί πολύ αυτή την ανάρτηση. Είναι γιατί με ξέρει τόσο καλά και μπορεί να εντοπίζει τόσο εύκολα τις στιγμές εκείνες που απολαμβάνω να παρατηρώ και να (κρυφ)ακούω. Και με κοιτάει με αυτό το βλέμμα, χαμογελάμε και μετά κάνουμε ησυχία για να ακούσουμε (αυτά που λέγονται και αυτά που εννοούνται). Μα να κρυφακούω; Να σας εξηγήσω. Μου αρέσει πολύ να παρατηρώ τους ανθρώπους. Τους άσχετους, τους ξένους, τους περαστικούς. Αυτούς που μάλλον δεν θα ξανασυναντήσεις ποτέ, δεν ξέρεις ούτε το όνομά τους, πόσο μάλλον αν όντως η κόρη τους είναι τόσο επιθετική ή ο άντρας τους άπιστος. Αυτούς δηλαδή που συναντάς στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στα καφέ, στα εστιατόρια, στο παγκάκι, στο σούπερ-μάρκετ, στο αεροπλάνο. Αυτούς παρατηρώ και κρυφακούω (όταν βεβαίως μιλάνε με τέτοια ένταση μάλλον απλά ακούω) με μία κοινωνιολογική - ψυχολογική διάθεση.

Ακούω λοιπόν τους μεσήλικες άντρες που αντί να μιλάμε για ποδόσφαιρο και χρηματιστήριο (που θέλει το στερεότυπο) στο μετρό, αναλύουν τις θερμίδες και πώς τελικά οι κρέμες γάλακτος μας έχουν καταστρέψει. Ακούω τις πρωτοετείς φοιτήτριες που ξεχειλίζουν από τον ενθουσιασμό αυτών των πρώτων ημερών που ζουν 'ελεύθερες' και μπορούν έτσι άξαφνα να αποφασίσουν ότι θα κοιμηθούν στο σπίτι της φίλης χωρίς να πρέπει να πάρουν την άδεια κάποιου. Ακούω τους τριτοετείς φοιτητές που δεν αντέχουν άλλο με τα κορίτσια, που έχουν "ρίξει τα μούτρα τους" (αυτούσια η φράση) τρεις φορές αλλά εκείνες βγαίνουν με τους τύπους από το φροντιστήριο. Ακούω τις μετανάστριες κυρίες που εργάζονται σκληρά και τους παίρνει ο ύπνος στο μετρό. Ακούω τους έλληνες τους εξωτερικού που επιβιβάζονται στο αεροπλάνο με την έφηβη κόρη να μιλά σπαστά ελληνικά και εκείνους να περιγράφουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές στο βουνό, όπως κάνουν άλλωστε και οι συμπολίτες τους στην κεντρική Ευρώπη. Ακούω τη σιωπή των δικών μου συνομήλικων που βράδυ πια επιστρέφουν σπίτι και απλά κουνάνε το κεφάλι τους στο συνομιλητή τους ανήμποροι να συμμετέχουν στη συζήτηση.

Δεν ακούω όμως μόνο όσο λέγονται..... Κυρίως παρατηρώ! Βλέπω λοιπόν την μαμά που παριστάνει ότι διαβάζει το βιβλίο της αλλά στην ουσία κοιτάει τι γράφει ο μικρός στο κινητό. Βλέπω τη βιαιότητα στις κινήσεις κάποιων γονιών που τραβολογούν τα παιδιά τους δεξιά και αριστερά. Βλέπω τον πόθο στα μάτια των νέων ζευγαριών και τη γλύκα σε αυτά των μεγαλύτερων. Βλέπω τον 'Mr. Στέλεχος' που τρώει μόνος τους παριστάνοντας ότι είναι οκ, ενώ δεν είναι. Βλέπω τις μαμάδες στο σούπερ-μάρκετ με την αγωνία να τα προλάβουν όλα, να μην ξεχάσουν κάτι και να μην γκρεμίσει τα ράφια η μικρή. Βλέπω τους μπαμπάδες στο σούπερ-μάρκετ που διαβάζουν και ξαναδιαβάζουν τη λίστα της μαμάς και περιδιαβαίνουν τους διαδρόμους σαν να είναι σε έκθεση. Βλέπω τις φίλες γιαγιάδες που είναι ντυμένες ασορτί, με τα καλά τους (μπορεί να είναι και αδελφές), και έχουν βγει για τον -μάλλον καθιερωμένο τους- καφέ. Βλέπω τις παρέες γρήγορα και δια μαγείας να χωρίζονται σε άντρες και γυναίκες, όπως όταν πηγαίναμε στα πάρτυ της Ε' Δημοτικού. Βλέπω τους μορφασμούς αποδοκιμασίας (μη σας πω και αηδίας) της ή του συζύγου μόλις το έταιρον ήμισυ γυρίσει την πλάτη. Βλέπω τα πιτσιρίκια να κάνουν ότι ακούν αλλά στην πραγματικότητα να περιμένουν την τελεία για να τρέξουν να παίξουν. Βλέπω τη φίλη που μόλις η φίλη της κοιτάξει αλλού, σκανάρει τι φοράει απ' άκρη σε άκρη. Αλλά και την άλλη φίλη που αισθάνεται μειονεκτικά, κοιτάει κάτω και συνέχεια κάτι διορθώνει στην εμφάνισή της. Βλέπω την αγάπη και τον ενθουσιασμό στα μάτια φίλων που έχουν καιρό να ιδωθούν και καθώς πλησιάζουν δεν μπορούν να κρατηθούν άλλο μακριά.

Όσο περισσότερο βλέπω και ακούω, τόσο πιο κοντά έρχομαι σε εμένα.......... Γιατί όλα τα παραπάνω, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, με αφορούν. Είναι όμως πάντα πιο εύκολο να τα εντοπίζεις στους άλλους. Αρκεί μετά να κάνεις τη μετάβαση στον δικό σου εαυτό και να ξεχωρίσεις ποια είναι τα παραδείγματα προς μίμηση και ποια αυτά προς αποφυγήν.

Σσσσσς τώρα γιατί ακούω (με τα αυτιά, τα μάτια, το μυαλό και την καρδιά).

ανδριάνα

ΥΓ. Πόση μοναχικότητα έχει το αυτοκίνητο ε; Πόση ταλαιπωρία αλλά και ερεθίσματα έχουν τα ΜΜΜ!