How was your week?

  • Πω πω! Τι Παρασκευή ήταν αυτή; Πόσα μέτωπα ανοιχτά; Βαλίτσες, φαγητά, προγραμματισμοί, πληρωμές, τηλέφωνα, κείμενα, εισιτήρια.... Τελικά όλα έγιναν, και τα τηλεφωνήματα, και οι βαλίτσες, και οι ετοιμασίες και καταφέραμε και φάγαμε και πίτσα σε ένα εξαιρετικό μέρος στο Biel – Bienne.
  • Door to door εκεί γύρω στις 18 ώρες! Τόσο μας πήρε να αγκαλιαστούμε οικογενειακά και να δούμε για 1η φορά την όμορφη Αριάννα, κάτοικο Μαϊάμι! It was worth it!
  • Και τελικά οι πτήσεις είναι πιο ξεκούραστες από τους ελέγχους.
  • Και μέσα στις τόσες ώρες παρακολούθησα και το Still Alice και με έπιασε η ψυχή μου.... Πόσα αναβάλλουμε για το –αβέβαιο- μέλλον που δεν ξέρουμε καν αν θα είμαστε σε θέση να πραγματοποιήσουμε. Carpe diem.
  • Και παρόλη την κούραση, την αυπνία, το πιάσιμο, τα καταφέραμε και μείναμε ξύπνιες (οι αδελφές Τατά) μέχρι τη 1.00!
  • Τα λόγια είναι λίγα για να σας περιγράψω τα συναισθήματά μου για την Αριάννα. Την κοιτάω συνέχεια για να την χορτάσω... γιατί δεν ξέρω πότε θα την ξαναδώ. Και αυτό με πονάει.
  • Είναι τόσο γλυκιά, μικροκαμωμένη, κοινωνική, παρατηρητική, ήσυχη ....
  • Και οι νέοι γονείς είναι μια χαρά! Με ψυχραιμία, ομαδικό πνεύμα, χιούμορ και αγάπη.
  • Είναι ΤΟΣΟ δύσκολο να ζεις στην Αμερική και να θρέφεσαι σωστά και υγιεινά! Είναι ΤΟΣΟΙ οι πειρασμοί!
  • Βγήκαν και τα σορτς για το 2015.
  • Θα μπορούσαμε να περάσουμε μέρες ολόκληρες ψωνίζοντας ρούχα για τους μικρούς.
  • Αν αρχίσω να απαριθμώ όσα φάγαμε θα νομίζετε ότι είναι το μενού του μήνα, ενώ είναι απλά μίας εβδομάδας! Και εξαιρετικό sushi με τηγανητό παγωτό, και ‘hot dog’ με αστακό, και grilled cheese με blue cheese, και eggs benedict, και και και ....
  • Η Δευτέρα βράδυ ήταν αφιερωμένη στα food carts! Και τι δεν είχαν... από αστακό, tacos και burger, μέχρι κουβανέζικο, pizza και παγωτά.
  • Και ναι, επίσημα, είμαι το μόνο μέλος της οικογένειας που δεν ροχαλίζει. Χιχι....
  • Και γελάσαμε τόσο πολύ, και συζητήσαμε τόσα ουσιώδη αλλά και ανούσια θέματα. Αυτά που μπορείς να συζητήσεις όταν έχεις πραγματικό χρόνο με τους αγαπημένους σου, και αφήνεσαι, και χαλαρώνεις.
  • Τα πρωϊνά, το διάστημα 7 – 9 περίπου, τα περνάγαμε οι 2 μας στον καναπέ. Εγώ και ο Cullen. Αφού βέβαια είχα κρύψει ότι κινείται (σαγιονάρες, κινητά, βιβλία, ποτήρια, ζακετάκια).
  • Χτύπησε αυτό το (κxxx)μηχάνημα ενώ εγώ ήμουν σε "βάρδια" 3 φορές και ήταν σαν να έχασα 10 χρόνια από τη ζωή μου! Μία ώρα μετά, και ακόμα είχα ταχυπαλμία!
  • Και επίσημα, το Wynwood είναι η αγαπημένη μου γειτονιά! Γεμάτη γκαλερί σε πρώην αποθήκες, απίστευτα graffiti στα κτίρια, hipsters, boutique.....
  • Εκεί μας εξυπηρέτησε και ο Jason με το θεϊκό του μουστάκι.
  • Και ναι τα κατάφερα! Να κοιμίσω την Αριάννα που πέρναγε ένα δύσκολο απόγευμα.
  • Και τα μάτια της είναι τόσο φωτεινά, και το δέρμα της τόσο απαλό, και οι αναστεναγμοί της τόσο όμορφοι. Σας το είπα, είναι αξιαγάπητη.
  • Μου έλειψε ο συνοδοιπόρος... Όλο έλεγα από μέσα μου -και μερικές φορές και απέξω μου- πόσο θα του άρεσε εδώ ή τι θα έτρωγε εκεί ή τι θα φωτογραφίζαμε.
  • Αν έκανα εξετάσεις χοληστερίνης την ερχόμενη εβδομάδα standard θα με κρατούσαν μέσα.
Καλό σαββατοκύριακο! 
ανδριάνα

Σχόλια

  1. Αχ..κοριτσάκι μου πολλά είναι αυτά που πονάνε...η Αριάννα που ποιός ξέρει κάθε πότε θα την βλέπουμε...τον μπαμπά της που τον βλέπουμε μιά φορά τον χρόνο...εσένα που σε βλέπουμε πιο συχνά, είναι αλήθεια, αλλά πόσο θα κρατήσει αυτό....για πόσο θα μπορείς να μας επισκέπτεσαι συχνά??
    Η ζωή μου χωρίστηκε (εμένα ειδικά) στα τρία....Βούλα, Μαϊάμι, Ελβετία....και είναι δύσκολο και ψυχοφθόρο συνάμα...να μην μπορείς να βλέπεις τα παιδιά σου...τα εγγόνια σου....να είσαι απούσα από την ζωή τους...
    Τί να σου κάνουν τα μηνύματα και τα τηλέφωνα, τα κινητά και οι υπολογιστές...δεν αναπνέουν, δεν μυρίζουν, δεν γελάνε γάργαρα, δεν .... δεν...
    Άλλο είναι να έχεις τον άλλον δίπλα σου, να τον αγγίζεις, τα βλέπεις το βλέμμα του, να παρακολουθείς την ανάσα του, να μυρίζεις την μυρωδιά του, να ακούς το γέλιο του, να βλέπεις το δάκρυ του, να αντιλαμβάνεσαι την παρουσία του....άλλο πράγμα...και δεν αναπληρώνεται με τίποτα....
    Οι έχοντες ήδη παιδιά, ίσως μπορούν να με καταλάβουν...αν και είναι νωρίς ακόμη.....
    Εύχομαι από βάθους καρδίας, να είστε όλοι καλά, να σας νοιώθω καλά, να ακούω ξέγνοιαστη την φωνή σας από τηλεφώνου, να μαθαίνω ότι προοδεύετε, να φαντάζομαι το γέλιο σας, το κλάμα σας, την χαρά και την λύπη σας, τις αγωνίες σας...και αν μπορώ να βοηθώ....
    Η μαμά αυτή είναι παντός καιρού και περιστάσεως....
    Να είστε καλά και να ανταμώνουμε συχνά....και να θυμάστε ότι σας αγαπώ πολύ....είστε ό,τι πολύτιμότερο απέκτησα στην ζωή μου.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι δύσκολη η απόσταση & η απουσία. Στη ζωή όμως όλα έρχονται με ένα τίμημα. Κάπου κερδίζεις και κάπου χάνεις. Να είμαστε καλά!

      Διαγραφή
  2. Αν διαβάσει κανείς τα ΗΟW WAS YOUR WEEKS σου τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πει ότι αυτή η γυναίκα έχει κατακτήσει το carpe diem! Να ξέρεις οτι αυτή την περίοδο που εκ των πραγμάτων είναι ζορισμένη για μένα, τα δικά σου νέα και εμπειρίες είναι για μένα σαν ένα παράθυρο για τον κόσμο που κινείται εκεί έξω! Μπορεί να με πληγώνει το ότι σας έχασα από την καθημερινότητά μου, αλλά πόσο χαίρομαι πραγματικά για τη νέα δική σας καθημερινότητα που ολοένα και γίνεται πιο καλή!
    Κ. Αλεξάνδρα σας νιώθω! Αλλά πόσο ωραίο είναι να ακούς τα παιδιά σου ευτυχισμένα. Να ξέρεις ότι με τη δική σου υποστήριξη τα ακούς να χαμογελούν κι ας βλέπεις το χαμόγελο από το παλιοskype. Ελπίζω να φανώ κι εγώ το ίδιο υποστηρικτική στις επιλογές των παιδιών μου και να τα αφήσω ελεύθερα να επιλέξουν τη δική τους ευτυχία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να είχα κατακτήσει το Carpe Diem. Να ζω δηλαδή το τώρα, να αρπάζω τις ευκαιρίες και να μην σκάω για το χτες και το αύριο. Το προσπαθώ όμως και νιώθω ότι έχω κάνει πρόοδο. Γιατί η ζωή είναι μικρή, αβέβαιη και πολύτιμη. Να δεις το Still Alice. Θα σε συγκινήσει και θα σε ταρακουνήσει πιστεύω.

      Διαγραφή
  3. Στο εύχομαι...αλλά είναι πολύ δύσκολο...και, όσο τα χρόνια περνάνε...και νέοι σίγουρα δεν ξαναγινόμαστε, γίνεται ακόμη πιο δύσκολο.
    Δεν ξέρω αν το έκανα αυτό που μου αποδίδεις....μάλλον στενοχωρήθηκα με τις επιλογές τους...εγωϊστικό θα μου πεις...ναι η αγάπη γίνεται εγωϊστική τις περισσότερες φορές...γιατί επεμβαίνει το μυαλό....
    Σίγουρα χαίρομαι που είναι καλά και κάνουν αυτό που θέλουν...αλλά, κακά τα ψέμματα...ζω για την ημέρα που θα ξαναγυρίσουν και θα έχω κοντά μου τις ανάσες τους, τα χαμόγελα, τα δάκρυα, τα βλέμματα, τις φωνές, τις μυρωδιές τους.....είθε...πάντα όμως αν αυτό είναι για καλό.....εγωϊστική ξε εγωϊστική....δεν παύει να είναι ΑΓΑΠΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Carpe diem... δεν λες τίποτα!
    Αποφάσισα οτι αυτο θα ειναι το moto μου απ εδω και πέρα (ελπιζοντα ςοτι θα το κάνω ακι πράξη ;)
    Καλά να περνάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και μόνο που το έβαλες σαν moto έκανες το 1ο βήμα ;)
      Κάντο αφίσα στο σπίτι σου! Έτσι έκανα και εγώ το Choose Joy για να το βλέπω κάθε μέρα!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

the bright side of blogging :: by andriana