Οι αγκαλιές!

Τον Ιούλιο που μας πέρασε, έβγαλα συνολικά 714 φωτογραφίες! Και αυτές είναι όσες πέρασαν την κρίση και επιλέχθηκαν, όχι οι διπλές, οι θολές, οι κουνημένες, οι αποτυχημένες δηλαδή που απλά σβήστηκαν. Εντάξει, βγάζω πολλές αλλά, πρώτον, αυτό το ξέραμε, και δεύτερον, δεν είναι αυτό το θέμα αυτής της ανάρτησης. Από αυτές τις 714 λοιπόν, ο Στέφανος πανηγυρικά πρωταγωνιστεί σε σχεδόν 200 (εντάξει, η πλειοψηφία είναι τοπία, για αυτό). Μακράν ο #1 πρωταγωνιστής του φωτογραφικού μου υλικού. Διακόσιες φωτογραφίες με την φάτσα του μόλις μέσα σε ένα μήνα. Βλέπετε, σας μιλώ με data. Καθώς λοιπόν χάζευα όλες αυτές τις φωτογραφίες (αγαπημένη μου συνήθεια) συνειδητοποίησα ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο: τον Στέφανο αγκαλιά. Αγκαλιά με ξαδέλφια, γιαγιάδες, παππούδες, φίλους (μεγάλους και μικρούς), σε όλων των ειδών τα σκηνικά (σε καναπέδες, σε παραλίες, σε κρεβάτια, παίζοντας επιτραπέζια, τρώγοντας σε τραπέζια, κοιμισμένος....). Ο Στέφανος σκαρφαλωμένος στον ξάδελφό του τον Δημήτρη σφιχταγκαλιασμένοι, ο Στέφανος ξαπλωμένος πάνω στην Αλίκη με το που τελειώσαμε το φαγητό στη Τζια, ο Στέφανος αγκαλιά με την Άρτεμις και την Αριάννα στην πισίνα στο Ναύπλιο, ο Στέφανος να κοιμάται στο αυτοκίνητο και ο Παναγιώτης να του κρατάει τρυφερά το κεφάλι, ο Στέφανος αγκαλιά με την Αριάδνη και την Έλενα που ήρθαν να μας επισκεφθούν, ο Στέφανος αγκαλιά με τις γιαγιάδες, ο Στέφανος αγκαλιά με τον Δημήτρη και την Ιφιγένεια στο κάστρο της Αστυπάλαιας, ο Στέφανος αγκαλιά με τον Άγγελο στην παραλία, ο Στέφανος αγκαλιά με εμάς και με πόσους ακόμα....

Και συγκινήθηκα να σας πω την αλήθεια. Γιατί εισπράττει τόση αγάπη από όλους τους δικούς μας ανθρώπους, αυτούς που στερείται όλον τον υπόλοιπο χρόνο. Βεβαίως γεμίζει αγκαλιές και αγάπη και από τους Ελβετούς μας φίλους, δεν το συζητώ. Αλλά εδώ, στην Ελλάδα, είναι συμπυκνωμένη αυτή η αίσθηση. Και γιατί όλοι ανυπομονούν να τον ζήσουν (γιατί ξέρουν ότι θα είναι για λίγο) και γιατί συσσωρεύεται η αγάπη και η αγκαλιά από τόσες διαφορετικές μεριές (τις δυο μας οικογένειες αλλά και τους αδελφικούς μας φίλους). Έτσι, όπου σταθούμε και όπου βρεθούμε, ο Στέφανος είναι στο επίκεντρο. Ανταποδίδει βεβαίως και αυτός, και τις αγκαλιές και την αγάπη, και έτσι μεγενθύνονται όλα ακόμα περισσότερο. 

Αγκαλιές και τρυφερότητα! Γιατί δεν είναι μόνο οι αγκαλιές. Είναι και τα μασάζ που δίνει και παίρνει, είναι τα χάδια, είναι οι πλεξούδες που προσπαθεί να μου κάνει, είναι τα φιλιά, είναι οι όμορφες κουβέντες, είναι η λάμψη στα μάτια του όταν τους βλέπει ή όταν ανακοινώνεται μία ομαδική δραστηριότητα ή εκδρομή, είναι τα "μμμμ" όταν απολαμβάνει τις μαγειρικές των γιαγιάδων, είναι τα high 5 που κάνει με τους "μεγάλους", είναι τα αγγλικά που μαθαίνει από την Αριάννα και τα γαλλικά που της μαθαίνει εκείνος, είναι τα γέλια....

Είναι η αγάπη. Ανεκτίμητη και αναντικατάστατη.

Ευγνώμων.