HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα! Και κάθε Δευτέρα αυτού του καλοκαιριού είναι διαφορετική.
• Αυτή λοιπόν η Δευτέρα σήμανε την επιστροφή μας στα laptops (για εμένα και τον συνοδοιπόρο) και την αναχώρηση του Στέφανου για τις καθιερωμένες διακοπές με τις γιαγιάδες, τον παππού και τις δύο του ξαδέλφες (που παρολίγον να μην γίνουν φέτος αλλά τα καταφέραμε τελικά).
• Έτσι, το πρωί, μεταξύ εμαιλς, φτιάξαμε την βαλιτσούλα του μικρού και νωρίς το μεσημέρι αναχώρησαν για το Ναύπλιο με μια στάση στις Μυκήνες.
• Η δική μας εργασιακή επιστροφή πήγε σχετικά καλά καθώς ακόμα αρκετοί βρίσκονται σε διακοπές οπότε τα πράγματα ήταν πιο ήρεμα.
• Το βραδάκι κανονίστηκε έξοδος, μαζί με την αδελφή μου, στο αγαπημένο της μαγαζί, στο Δέντρο.
• Η πρώτη της έξω σε μαγαζί!
• Μαζευτήκαμε αρκετοί, τα 3 αδέλφια με τα των συζύγων μας, ο φίλος Γιάννης και ακόμη 2 συνάδελφοι του αδελφού μου με τις κοπέλες τους (Πολωνοί και Ιταλοί).
• Ήταν τόσο αναζωογονητικό να βλέπω την Ζέττα έξω, με ωραία ρούχα, βαμμένη, με καλή διάθεση, να ευχαριστιέται τις μουσικές και τα φαγητά και τις συζητήσεις. Πω πω.
• Έχει στρώσει και το στομάχι της οπότε κάθε λίγο προστίθενται και καινούργιες τροφές και εμπλουτίζεται το διατροφολόγιό της.
• Πιστεύω το ευχαριστήθηκε και αυτή, γέλασε, έφαγε, ήπιε, συμμετείχε....
• Τρίτη, και δουλειά ξανά από το σπίτι, με λίγο περισσότερες συναντήσεις αλλά ακόμα σε χαλαρούς ρυθμούς.
• Η συμμορία περνούσε καλά στο Ναύπλιο, απολαμβάνοντας την τεράστια πισίνα.
• Το απόγευμα κατεβήκαμε στην Γλυφάδα με τον συνοδοιπόρο, μετά ακολούθησε και ο αδελφός μου με την Δάφνη, καθίσαμε να πιούμε έναν καφέ οι 4 μας και μετά κατέβηκε και η αδελφή μου με τον σύζυγο.
• Όλοι μαζί πήγαμε στο Friday's να φάμε αλλά η Ζέττα δεν είχε κοιμηθεί καλά το προηγούμενο βράδυ οπότε ήταν κουρασμένη.
• Έφαγε όμως ωραία (και διαφορετικά), φάγαμε και εμείς και επιστρέψαμε.
• Τετάρτη, και μετά από τις τηλεφωνικές συνεννοήσεις, επισκέφθηκα πρωί-πρωί το συνεργείο για να επιβεβαιώσουμε τα ανταλλακτικά που χρειάζεται ο σκαραβαίος.
• Βλέπετε, είναι που είναι παλιός, έχει μείνει και παραμελημένος (αφού δεν χρησιμοποιείται πια συχνά), του έχουν τύχει και 2-3 ατυχήματα ενώ το χρησιμοποιούν οι γονείς μου.... ε, κάποιες επισκευές ήταν πλέον επιτακτικές.
• Πολύ ευγενικοί και εξυπηρετικοί οι υπάλληλοι στην Karenta (για να λέμε και τα θετικά), παρήγγειλα καθρέφτη και ντουλαπάκι από την Γερμανία (ακριβά τα ανταλλακτικά αλλά δεν είχα άλλη επιλογή) και σε καμιά δεκαριά μέρες που θα έρθουν θα πάνε οι γονείς μου να τους τα τοποθετήσουν.
• Έξοδα από παντού.
• Επιστροφή σπίτι για δουλειά.
• Και το πρωί, είχε ωραίο αεράκι οπότε δουλέψαμε χωρίς κλιματιστικό μέχρι αργά το μεσημέρι που χτύπησε ο ήλιος.
• Και εκεί που δουλεύω, ακούω από το παράθυρο βροχούλα.... Από το πουθενά, καθώς δεν προβλεπόταν από καμία πρόγνωση. Αναγκαία όμως σε πολλά επίπεδα.
• Το βραδάκι είχαμε κανονίσει μια από τις πιο αγαπημένες μου, ελληνικές, θερινές συνήθειες: ανοιχτό σινεμά!
• Ξεκινήσαμε λοιπόν για το κέντρο, τα δύο ζευγάρια, παρκάραμε πίσω από το Καλλιμάρμαρο, θαυμάσαμε τη μοναδική θέα στην Ακρόπολη που έχει αυτή η περιοχή (και αυτά τα πανέμορφα -αν και λίγα- σπίτια που έχουν διατηρηθεί), βγάλαμε φωτογραφίες και περπατήσαμε μέχρι το Ζάππειο και το όμορφο & περιποιημένο Cine Αίγλη.
• Διαλέξαμε τις θέσεις μας (με τον συνοδοιπόρο μεταφερθήκαμε στην 1η σειρά με τις αναπαυτικές chaises longues για το 2ο μέρος της ταινίας), πήραμε τα ποτά και τα σνακς μας (παγωμένα caprice!) και αφεθήκαμε στη γοητεία του Brad και τους φρενήρεις ρυθμούς της Formula 1. 
• Πολύ απολαυστική ταινία σε ιδανικό σκηνικό. Τι άλλο να ζητήσεις;
• Πέμπτη, και ξανά δουλειά από το σπίτι.
• Τα μικρά, συνέχισαν τις διακοπές τους με θάλασσα, πισίνα, χορούς (παραδοσιακούς παρακαλώ!) τα βράδια, εκδρομές στο Ναύπλιο, παγωτά, φαγητά, παιχνίδια.... Εξαιρετικά με λίγα λόγια.
• Το απόγευμα πετάχτηκα λίγο μέχρι την αδελφή μου να την δω (γιατί το πρωί δούλευα και το μεσημέρι κοιμήθηκε μέχρι αργά).
• Και το βραδάκι είχαμε κανονίσει από μέρες έξοδο σε ένα από τα εστιατόρια talk of the town, το Λινού Σουμπάσης & ΣΙΑ στο κέντρο της Αθήνας.
• Η παρέα, εκλεκτή: οι 3 μας κουμπάροι, Δημήτρης, Θοδωρής, Μαριάννα με τα των συντρόφων τους σε ιστορικό reunion.
• Το μέρος λιτό, βιομηχανικό, με μεταλικά τραπέζια και καρέκλες, κλασικό - ελληνικό μωσαϊκό στο δάπεδο, ανοιχτή κουζίνα και βεβαίως τα κηροπήγια σήμα - κατατεθέν με τα κεριά που φτιάχνουν εκεί.
• Το μενού, ακριβώς όπως έπρεπε: καμιά δεκαριά πιάτα, με ευρεία γκάμα (αρκετά χορτοφαγικά, ψαρικά -ωμά και μαγειρεμένα, μερικά κρεατικά και 3 γλυκά). 
• Παραγγείλαμε πάνω από τα μισά πιάτα και ήταν όλα πολύ γευστικά, περιποιημένα και πρωτότυπα. Ακόμα και τα απλά χόρτα (βλήτα) ήταν τόσο ιδιαίτερα! Ο νικητής της βραδιάς.
• Καλαμπόκι τηγανητό, αμπελοφάσουλα στα κάρβουνα, ταραμάς, ζεστό ψωμί, ζυμαρικά με λεμόνι, μελιτζάνα με τομάτα και φέτα... οι υπόλοιποι έφαγαν και ψαρικά.
• Τα μοιραστήκαμε όλα, μαζί με πολλές συζητήσεις, αναλύσεις, ιστορίες του παρελθόντος, σχέδια, υπό τη συνοδεία λευκού κρασιού.
• Χαρούμενοι & χορτάτοι αγκαλιαστήκαμε και αποχαιρετιστήκαμε καθώς δεν θα ξαναβλεπόμασταν μέχρι να φύγουμε.
• Παρασκευή, και είχα κλείσει πρωινό ραντεβού για μασάζ στην φυσιοθεραπεύτρια που πήγαινε παλιά και η αδελφή μου και για την οποία είχα ακούσει τόσα καλά λόγια.
• Και ήταν όλα αληθινά! Ο χώρος της ήταν πολύ ήρεμος, με ήχους - μυρωδιές - εικόνες, και εκείνη το ίδιο.
• Επί μίαμιση ώρες προσπαθούσε να με ξεμπλοκάρει.
• "Μπετόν είναι όλο σου το σώμα!". 
• Μα πονούσα σε κάθε σπιθαμή! Πω πω.....
• Ξαλάφρυνα αλλά είναι σίγουρο ότι πρέπει να βάλω το μασάζ στο μηνιαίο μου πρόγραμμα αν θέλω να δω σημαντική βελτίωση.
• Ήρεμη, πιο ανάλαφρη και λαδωμένη επέστρεψα σπίτι για να δουλέψω.
•  Το απογευματάκι επέστρεψαν οι εκδρομείς και έτρεξε ο Στεφανάκος στις αγκαλιές μας.
• Τέσσερις μέρες ήταν όλες και όλες αλλά πολύ μου έλειψε.
• Στην επιστροφή έκαναν στάση στην Επίδαυρο, είδαν το θέατρο, το Μουσείο, το Ασκληπιείο..... 
• Γενικά πέρασαν πολύ όμορφα, το ξενοδοχείο τους άρεσε πολύ (με τα ευρύχωρα δωμάτια, την τεράστια πισίνα και το νόστιμο φαγητό) και η παρέα (τα 3 μικρά και οι 2 γιαγιάδες + παππού) τα πήγε πολύ καλά.
• Το βραδάκι είχαμε φοβερό reunion με τον παιδικό, οικογενειακό φίλο Christopher, ο οποίος είναι Έλληνας της Αμερικής και με τον οποίο έχουμε περάσει αμέτρητα καλοκαίρια παρέα.
• Με τον αδελφό μου συναντιούνται (ο ένας Miami, ο άλλος Νέα Υόρκη όλο και κάνουν ταξίδια για να είναι μαζί), εγώ όμως είχαν να τον δω διαζώσης 5-6 χρόνια.
• Φάγαμε όλοι μαζί λοιπόν το βράδυ, γνώρισα και τον μικρό της παρέας, τον 2χρονο Νίκο, τα είπαμε, τα μικρά έπαιξαν, αγκαλιαστήκαμε, γελάσαμε πολύ (είναι γνωστό το χιούμορ του Christopher και το πόσο παραστατικά περιγράφει τις ιστορίες!), και αποχωριστήκαμε καθώς εκείνοι έφευγαν για Χίο το πρωί.
• Οι παιδικοί φίλοι έχουν μόνιμη θέση στην καρδιά, με ένα δέσιμο και μια αμεσότητα που δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια.
• Μακάρι να ξαναϊδωθούμε σύντομα, ποιος ξέρει πού; Μήπως Νέα Υόρκη;
• Σάββατο, και έφτασε μετά από 1 μήνα και κάτι, η τελευταία μας μέρα στην Ελλάδα για αυτό το καλοκαίρι.
• Πετάχτηκα το πρωί να πάρω ένα δώρο για την ανιψιά Αριάννα (ένα κολιέ από το pandora, πόσο δύσκολο να διαλέξεις charms!), ξεκινήσαμε συμμαζέματα και πακεταρίσματα παρέα με την βόρεια γιαγιά που είχε διανυκτερεύσει, και το μεσημέρι μεταφερθήκαμε στους γονείς μου.
• Ιστορικό, οικογενειακό, αποχαιρετιστήριο γεύμα στο πατρικό μου, με απαρτία: 3 αδέλφια με τις οικογένειές μας. Πρώτη δηλαδή επίσκεψη της αδελφής μου μετά από το περσινό εγκεφαλικό της.
• Ευτυχώς οι κεντρικές σκάλες έχουν εξοπλιστεί εδώ και μερικά χρόνια με αυτόματο καρεκλάκι (λόγω των θεμάτων που έχει η μητέρα μου με τα γόνατά της) οπότε ανέβηκε άνετα και εύκολα στο σαλόνι.
• Φάγαμε λοιπόν όλοι μαζί, συζητήσαμε, έπαιξε ο αδελφός μου λίγο πιάνο (έχει αυτό το ταλέντο να μπορεί να πιάνει τις μελωδίες με το αυτί), έπαιξαν και τα μικρά και έφτασε το απόγευμα η ώρα του αποχαιρετισμού.
• Και είναι η γλυκιά μου η Άρτεμις που δίνει τον τόνο κάθε φορά καθώς είναι η πρώτη που βουρκώνει.... Ακολούθησε η Αριάννα και εν τέλει, τα 3 ξαδελφάκια, έγιναν μια σφιχτή αγκαλιά και παρέμειναν έτσι ώρα πολλή.
• Πόση συγκίνηση......
• Αναχωρώντας στο αυτοκίνητο, έπιασαν τα κλάμματα και την αδελφή μου...
• Πόσο δύσκολοι οι αποχωρισμοί... Αλλά, από την άλλη, αυτή η στεναχώρια και ο κόμπος στο στομάχι είναι ενδεικτικός της αγάπης! 
• Με αυτή την ατμόσφαιρα επιστρέψαμε και εμείς σπίτι για να συνεχίσουμε τα πακεταρίσματα, να κάνουμε τα μπάνια μας, να αδειάσουμε το σπίτι... 
• Με αυτά και με εκείνα, προσπαθήσαμε να ξαπλώσουμε νωρίς για ύπνο αλλά πήγε μεσάνυχτα.
• Με την ίδια συγκίνηση, αποχαιρετίσαμε και την βόρεια γιαγιά η οποία αναχώρησε για το σπίτι της.
• Κυριακή, και το ξυπνητήρι χτύπησε στις 03.30!
• Είμαστε όλοι όμως πρωινοί τύποι οπότε ακόμα και έτσι, κουρασμένοι και άυπνοι, ξυπνήσαμε εύκολα και με καλή διάθεση.
• Γρήγορα - γρήγορα ντυθήκαμε, φορτώσαμε το αμάξι και πήγαμε να πάρουμε την μητέρα μου (καθώς δεν δέχτηκε να πάρουμε ταξί) για το αεροδρόμιο.
• Φτάσαμε σε καλή ώρα γιατί μέσα σε 20'-30' είχαμε αφήσει βαλίτσες (τι άγχος κάθε φορά με το βάρος! σχεδόν πάντα έχουμε κανά - δυο κιλά παραπάνω!) ενώ μετά από λίγο η ουρά ήταν τεράστια!
• Ήπιαμε έναν καφέ και στην ώρα μας επιβιβαστήκαμε για Γενεύη.
• Ήσυχη η πτήση, ο Στεφανάκος κοιμήθηκε σχεδόν και τις 2 ώρες, είχε και κάτι κενές θέσεις δίπλα (πρωτάκουστο!), οπότε του άφησα 2 θέσεις να απλωθεί και μεταφέρθηκα δίπλα.
• Οι βαλίτσες βγήκαν γρήγορα, το τρένο στην ώρα του, το ταξί το ίδιο οπότε σε χρόνο dt είμασταν σπιτάκι μας!
• Αχ πόσο τυχεροί είμαστε που έχουμε τόσο όμορφα σπίτια σε τόσο όμορφες περιοχές!
• Όταν αγαπάς τη ζωή που έχεις χτίσει, τότε ο γυρισμός (και ας είναι αυτός μετά το πέρας των διακοπών) είναι πάντα ευχάριστος.
• Γρήγορες δουλειές, μακαρόνια για μεσημεριανό και ύπνος.
• Πω πω... σαν λιπόθυμη έπεσα στο κρεβάτι! Πόση κούραση!
• Το απόγευμα κάναμε μια πρώτη τακτοποίηση των βαλιτσών και πεταχτήκαμε μέχρι το Lutry για να ρουφήξουμε ήλιο και να φάμε ένα παγωτό.
• Ζέστη και στη Λωζάνη! Πάνω από 30 βαθμούς!
• Όπου και αν κοιτούσες, έβλεπες μαγιώ, κανώ, paddle, βουτιές.... νησί η φάση!
• Το βραδάκι βγήκαν τα laptops, έτοιμα για να μπουν ξανά σε δράση, ετοιμάστηκε η τσάντα του τέννις για τον μικρό (καθώς έχει μία εβδομάδα camp tennis), και οι 3 μας πια χαλαρώσαμε στους καναπέδες.
• Μετά από 5 εβδομάδες με πολύ κόσμο, ταξίδια, βόλτες, μπάνια, τραπεζώματα, εξόδους, εκδρομές, sleep overs, είναι ευλογία να μπορείς να περνάς όμορφα και όταν περιορίζεσαι στη στενή οικογένεια και στην ησυχία.
• Ισορροπία.
• Πίσω λοιπόν στον πυρήνα μας, οι 3 μας, για να ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά για όλους μας.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα