HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, και γραφείο και οι δύο, με ξεχωριστά αυτοκίνητα όμως.
• Το πρόγραμμα, κλασικά πηγμένο.
• Ένιωθα και λίγο κουρασμένη οπότε δεν έκανα γυμναστική.
• Έφαγα λοιπόν με δύο αγαπημένους συναδέλφους, την Victoria και τον Ben, και τα είπαμε και λίγο.
• Το απόγευμα αναχώρησα λίγο νωρίτερα (εξού και τα ξεχωριστά αυτοκίνητα) για να παραλάβω τον Στέφανο, παρέα με τον συναθλητή του Liam, και να τους πάω στο ποδόσφαιρο.
• Θα τους επέστρεφε ο συνοδοιπόρος οπότε εγώ γύρισα σπίτι για να κάνω ότι προλάβω -στην κυριολεξία.
• Μια μικρή απελπισία με έπιασε, δεν σας το κρύβω.
• Είμασταν και όλο το σκ έξω οπότε το σπίτι είχε εικόνα βομβαρδισμένου τοπίου.
• Και ναι, μπορεί να υπερβάλλω, αλλά εμένα πραγματικά με αγχώνει η εικόνα της ακαταστασίας.
• Τσάντες - παπούτσια - αθλητικά είδη του Στέφανου σε όλη την είσοδο, πλυμένα ρούχα που έπρεπε να τακτοποιηθούν, πιάτα και κατσαρόλες που έπρεπε να πλυθούν, αλληλογραφία (αυτός ο αντι-οικολογικός μπελάς) που έπρεπε να διαβαστεί - πληρωθεί - κατηγοριοποιηθεί - πεταχτεί, σνακς και ταπεράκια από την πεζοπορία της Κυριακής... ουφ.
• Και μέσα σε όλα ήθελα και να λουστώ και να μαγειρέψω (ευτυχώς είχε φτιάξει από την προηγούμενη ο συνοδοιπόρος πατάτες φούρνου).
• Επέστρεψαν τα αγόρια, φάγαμε και προσπάθησα να περάσω αυτό το μήνυμα. Όχι μόνο της φυσικής ακαταστασίας αλλά και του ψυχολογικού φόρτου... Να έχω δηλαδή συνέχεια στο νου μου όλα όσα πρέπει να γίνουν και για τους 3 μας και για το σπίτι.
• Προσπάθησα λοιπόν να εξηγήσω στον Στέφανο ότι θα ήθελα να μειωθεί αυτή η νοητική λίστα και να πάρει αυτός τον έλεγχο για κάποια από τα δικά του πράγματα (τι πρέπει να έχει η τσάντα του για παράδειγμα κάθε πρωί πριν φύγει για το σχολείο ανάλογα με τις δραστηριότητές του και να την ετοιμάζει αντίστοιχα).
• Το κατάλαβε νομίζω, τώρα μένει να το κάνει κιόλας.
• Το βράδυ παρακολουθήσαμε λίγο τον αγώνα ποδοσφαίρου Ελλάδα - Δανία (0-3) και κοιμηθήκαμε.
• Και έριξε μια καταιγίδα τη νύχτα! Πω πω! Τι αστραπές, τι βροντές, τι χαλάζι........... Δυο - τρεις φορές ξύπνησα από τον θόρυβο.
• Τρίτη, και γραφείο μόνο για εμένα αυτήν τη φορά.
• Είχαμε επισκέπτες, τον αγαπητό συνάδελφο από την Πορτογαλία, οπότε κάναμε και κατ' ιδίαν συναντήσεις και είχαμε κανονίσει και έξοδο μετά τη δουλειά.
• Τη γυμναστική μου την έχασα πάλι γιατί ο Tiago ήταν μόνος και ρώτησε αν θέλω να φάμε μαζί το μεσημέρι οπότε δεν μου πήγε η καρδιά να του πω "ξέρεις, είχα κανονίσει να πάω στο γυμναστήριο".
• Οπότε φάγαμε μαζί, τα είπαμε πολύ ωραία, δεν συζητήσαμε καθόλου για τη δουλειά και μετά συνεχίσαμε τα προγράμματά μας.
• Το απόγευμα αναχωρήσαμε από τη δουλειά παρέα με τον Tiago και τον Ben για το δείπνο που είχαμε κανονίσει.
• Περπατήσαμε λίγο στο κέντρο της Λωζάνης και στις 19.00 είμασταν στο un po di piu.
• Εκεί περάσαμε 3 ώρες περίπου, συζητήσαμε ένα σωρό θέματα, γνωριστήκαμε καλύτερα (και πιο προσωπικά), ήπιαμε τα κοκτέιλς μας, φάγαμε τα ζυμαρικά μας, γελάσαμε πολύ και επιστρέψαμε σπίτια μας για ξεκούραση.
• Σπίτι, τα αγόρια έβλεπαν ακόμα τον αγώνα μπάσκετ Ελλάδα - Λιθουανία τον οποίο και κερδίσαμε και έτσι προκριθήκαμε στους ημιτελικούς του Eurobasket.
• Τετάρτη, και δουλειά από το σπίτι.
• Μια κούραση την ένιωθα, κυρίως από το βαρύ φαγητό το βράδυ που έχω πια ξεσυνηθίσει.
• Το μεσημέρι ο Στεφανάκος πήγε στο τέννις με τη φίλη Ιλιάνα και τον γιο της Μάξιμο, οπότε εγώ βρήκα χρόνο να φτιάξω blueberry lemon muffins που είχα υποσχεθεί στον διευθυντή μου.
• Το απόγευμα, με ωραίο ήλιο, πήγα από το τέννις, παρέλαβα τον μικρό και επιστρέψαμε σπίτι για μαγειρικές.
• Ήρθε και ο συνοδοιπόρος από το γραφείο, φάγαμε όλοι μαζί και ολοκληρώσαμε την παρουσίαση που είχε ο Στέφανος για το σχολείο. 
• Επικεντρώνονται στην περίοδο της Αρχαιότητας και ειδικά στην Αρχαία Ελλάδα οπότε είχαν μια λίστα θεμάτων για να διαλέξουν τι ήθελαν να παρουσιάσουν (κυρίως ελληνική μυθολογία).
• Ο Στέφανος λοιπόν διάλεξε τον Θεό Ερμή.
• Συμμαζέματα, μπάνια, ξεκούραση.
• Πέμπτη, και είχα νωρίς νωρίς (στις 08.00) ραντεβού στον καρδιολόγο που είχα κλείσει πριν το καλοκαίρι.
• Πολύ συμπαθής ήταν, πήρε το ιστορικό μου, κατάλαβε τον σκοπό της επίσκεψής μου και ξεκίνησε με τον γενικό, καρδιολογικό έλεγχο που χρειαζόμουν.
• Επί τόπου κάναμε κάποιες εξετάσεις (καρδιογράφημα και υπέρηχο) οι οποίες βγήκαν μια χαρά, και κλείσαμε το ραντεβού για τεστ κοπώσεως και εκκρεμεί υπέρηχος με έναν αγγειολόγο. 
• Χριστούγεννα θα φτάσουμε μέχρι να τα ολοκληρώσω όλα.... 
• Στην ώρα μου ήμουν πίσω στη δουλειά για ένα μεγάααααλο meeting, την ανάλυση των projects και των αποτελεσμάτων του τελευταίου τριμήνου μαζί με όλη την ομάδα.
• Οι Λωζανιώτες συναντηθήκαμε αυτοπροσώπως οπότε περάσαμε 6 ώρες στην ίδια αίθουσα!
• Ήταν όμως τα γενέθλια του διευθυντή μας Mike τη Δευτέρα που πέρασε οπότε είχα φτιάξει τα blueberry lemon muffins που λέγαμε (που ευγενικά μου είχε ζητήσει κανά - δυο φορές) και του είχαμε πάρει όλοι μαζί δώρο ένα σούπερ - ντούπερ μηχάνημα για χυμούς και smoothies. 
• Έτσι, η συνάντηση ξεκίνησε όμορφα, εορταστικά και συγκινητικά (πραγματικά συγκινήθηκε!).
• Με πολλές λοιπόν συζητήσεις, αναλύσεις, ανταλλαγές απόψεων, χαλαρή ατμόσφαιρα και οικειότητα πέρασε η μέρα.
• Μετά το πέρας του μακροσκελούς αυτού meeting, συνέχισα τη δουλειά από το γραφείο μου μέχρι τις 18.00 όπου και αναχώρησα για να πάρω λίγο ήλιο και να παραλάβω τον ποδοσφαιριστή από την προπόνησή του.
• Στη διαδρομή κάλεσα τη φίλη και κουμπάρα Μαριάννα που είχαμε να τα πούμε καιρό και τα καταφέραμε επιτέλους. Πέρασε λοιπόν ένα 40λεπτο χωρίς να το καταλάβω.
• Παρέλαβα τον Στέφανο και τον συμμαθήτη και συναθλητή Noam και επιστρέψαμε όλοι στα σπίτια μας.
• Παρασκευή, και ολοκληρώθηκε η επιστροφή στα θρανία με την έναρξη και των γαλλικών μας μαθημάτων.
• Ελένη λοιπόν, στις 08.00 το πρωί! Η συνήθεια που έγινε αγάπη.
• Η εργασιακή ημέρα γεμάτη, συμπεριλαμβανομένης και μίας online συνάντησης όπου παρουσίασα μια δική μου πρωτοβουλία σε τρίτες, κεντρικές ομάδες. Οι παρευρισκόμενοι ήταν από το δικό μου επίπεδο μέχρι Global & Regional Heads και VPs!
• Πήγε καλά, εγώ κατάφερα να μείνω χαλαρή (και να κάνω μέχρι και ελαφρύ χιούμορ), και καταφέραμε να συμφωνήσουμε για κάποια επόμενα βήματα.
• Παραλαβή του Στέφανου από το σχολείο στις 15.30, πίσω σπίτι και αναχώρηση ξανά για το μάθημα τέννις του.
• Αυτήν τη φορά δεν έκατσα γιατί είχα όρεξη για κηπουρική.
• Βγήκα λοιπόν και για 2 ώρες συμμάζευα και κλάδευα διάφορους θάμνους που είχαν οργιάσει με τις απανωτές βροχές των τελευταίων εβδομάδων.
• Τον παρέλαβε ο συνοδοιπόρος από τον τέννις και ενόψει του αγώνα της Εθνικής, τα αγόρια είχαν παραγγείλει burgers.
• Εγώ έφτιαξα μία σαλάτα που την ευχαριστήθηκα 10 φορές παραπάνω από ένα burger! Και τι δεν έβαλα... μαρούλι, edamame, φέτα, σπόρους, πιπεριά, αβοκάντο, chia.
• Απαρτία λοιπόν παρακολουθήσαμε τον ημιτελικό του Eurobasket Ελλάδα - Τουρκία και όπως και όλοι, στεναχωρηθήκαμε. Όχι επειδή χάσαμε, αλλά επειδή παίξαμε πολύ κατώτερα των ικανοτήτων μας και εν τέλει χάσαμ με 30+ πόντους διαφορά.
• Αυτά έχει ο αθλητισμός!
• Σάββατο, και αποφάσισα να παρακολουθήσω τον αγώνα του Στέφανου οπότε δεν ακολούθησα τα κορίτσια μου στο κλασικό μας ραντεβού στο γυμναστήριο.
• Στις 8 παρά λοιπόν είμασταν ήδη στο δρόμο, ευτυχώς για το Lutry καθώς το παιχνίδι ήταν εντός έδρας.
• Εν τέλει βοήθησε και ο καιρός ο οποίος ξεκίνησε συννεφιασμένος και κρύος αλλά εξελίχθηκε σε ηλιόλουστο.
• Η ομάδα δεν έπαιξε πολύ καλά και έχασε αλλά οκ.
• Εγώ έβγαλα τις φωτογραφίες μου από το άδειο και όμορφο Lutry (ε, ποιος κατεβαίνει σάββατο στις 08.00;), παρακολούθησα τον αγώνα, ήπια έναν καφέ στο χέρι, τα είπαμε λίγο και με τους άλλους γονείς...
• Με το πέρας του αγώνα φύγαμε για Λωζάνη και το ελληνικό σχολείο.
• Με άφησαν εμένα στο κέντρο για να συναντήσω τα κορίτσια και συνέχισαν τα αγόρια στο σχολείο.
• Ήπια έναν δεύτερο καφέ, τα είπαμε, πήρα κάτι δώρα και παραλάβαμε τον μικρό ο οποίος ήταν κακόκεφος και γκρινιάρης.
• Ουφ.... πόσο με επηρεάζει αυτό! Ειδικά όταν τα σχόλια και η γκρίνια στρέφονται προς εμένα χωρίς κανέναν λόγο.
• Με άσχημη λοιπόν διάθεση πήγαμε στο σούπερ - μάρκετ.....
• Επιστροφή σπίτι, φαγητό, προσπάθειες να ξεκινήσουμε ένα καινούργιο lego (ε, αν δεν υπάρχει διάεθση πώς να υπάρξει συνεργασία;), βιντεοκλήση με την αδελφή μου που έφτιαχνε παγωτό και ήθελε να το δείξει στον Στέφανο (γιατί το καλοκαίρι το έφτιαχναν παρέα) και ύπνο.
• Ξεκίνησε και ο γαμπρός μου δουλειά οπότε άλλαξαν τα δρομολόγια και το πρόγραμμα της αδελφής μου και των γονιών μου.
• Με βαριά αίσθηση κοιμήθηκα (και παράπονα), και με την ίδια ξύπνησα.
• Πέρασα ένα δύωρο κάνοντας διάφορες δουλειές (ποτίσματα, πλυσίματα, συμμαζέματα) και λίγο αφού σηκώθηκε ο συνοδοιπόρος εγώ έφυγα για το ραντεβού μου με την Jessica που το είχαμε κλείσει από τον Αύγουστο.
• Την κατάλληλη ώρα γιατί είχα πολλή ανάγκη και να φύγω από το σπίτι και να μιλήσω ανοιχτά και ειλικρινά με μια φίλη.
• Το ραντεβού μας ήταν στο όμορφο εστιατόριο l' esquisse στο πάρκο του Μουσείου Hermitage. 
• Κάποια εκδήλωση όμως υπήρχε στο ευρύτερο πάρκο και το παρκάρισμα ήταν απλά αδύνατο.
• Εν τέλει απομακρύνθηκα και βρήκα μια θέση 18' μακριά.
• Ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός οπότε έκανα το περπάτημά μου και έφτασα λίγο πριν την Jessica η οποία αντίστοιχα είχε παρκάρει 20' μακριά.
• Καθίσαμε έξω και δεν σταματήσαμε να μιλάμε για τις επόμενες 3-4 ώρες.
• Για την επίσκεψή της στην Ελλάδα και το σπίτι μου, για την τελειομανία μας, για τον έλεγχο που χάνουμε, για τα όνειρα που κάνουμε, για την χαλαρότητα που παλεύουμε να αποκτήσουμε, για τα παιδικά τραύματα, για τις στεναχώριες.....
• Συζητήσεις από την καρδιά, χωρίς φίλτρο. Βάλσαμο!
• Ήπιαμε και τους καφέδες μας, φάγαμε και τα αβγά μας και τα κρουασάν μας, παρατηρήσαμε και τις αλλαγές του καιρού (από συννεφιά σε ψιλόβροχο και σε ήλιο), περπατήσαμε λίγο στο πάρκο, μου έφερε και ένα πανέμορφο παζλ για τα γενέθλιά μου, αγκαλιαστήκαμε σφιχτά και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για φθινοπωρινό περπάτημα σε έναν μήνα περίπου.
• Από εκεί και η πιο πάνω φωτογραφία.
• Σας είπα ότι "άνοιξα" τον λογαριασμό μου στο instagram; Όλα αυτά τα χρόνια τον είχα ιδιωτικό -που είχε και συν και πλυν. Είπα λοιπόν να το δοκιμάσω και να δω πώς θα πάει.
• Με αυτό όμως ως δεδομένο, το L' Esquisse έκανε repost την φωτογραφία μου :) .
• Τα αγόρια, στο μεταξύ, είχαν πάει να παίξουν τέννις, είχαν πάρει φαγητό από το εστιατόριο, είχαν κάνει τα μπάνια τους και ετοιμάζονταν να πάνε στον φίλο Μύρωνα για να παρακολουθήσουν τον μικρό τελικό του Eurobasket, Ελλάδα - Φιλανδία όπου κερδίσαμε και πήραμε το χάλκινο μετάλλιο.
• Εγώ απήλαυσα ησυχία, ξάπλωσα στον καναπέ, με πήρε λίγο ο ύπνος, έκανα τα μπάνια μου, έγραψα...
• Κλείσαμε και το chalet μας για την semaine blanche (λευκή εβδομάδα) του Φεβρουαρίου, αυτή που κλείνουν τα σχολεία και πάνε όλοι για σκι. Από την περσινή μας πετυχημένη εξόρμηση, είπαμε να το καθιερώσουμε και εμείς.
• Σας φαίνεται νωρίς για τέτοια προγράμματα ε; Μάλλον αργά ήταν ήδη καθώς τα περισσότερα ήταν ήδη κλεισμένα. Οι φήμες λένε ότι με το που περάσει η εβδομάδα εκείνη, κλείνουν για την επόμενη χρονιά.
• Βρήκαμε εν τέλει ένα ωραιότατο chalet στην ευρύτερη περιοχή που είχαμε πάει και πέρσι (Meribel). 
• Αυτή τη φορά είπε ότι θα μας ακολουθήσει και ο αδελφός μου από τας Αμέρικας! Τρελό παρεάκι 10 ατόμων μαζεύτηκε δηλαδή.
• Είναι ωραίο να έχεις πράγματα να περιμένεις.
• Και αυτή η εβδομάδα που ξεκινά τελειώνει με 3ήμερο οπότε έχουμε να περιμένουμε την Stresa που είχε μεταφερθεί από το περσινό Πάσχα που είχε αποκλειστεί λόγω χιονιού.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα