CITY BREAK: MARRAKECH

Έγραφα, έσβηνα, ξανάγραφα, ξανα-έσβηνα.... Αδύνατο να αποτυπώσω σε λέξεις όλην αυτήν την ομορφιά, το χρώμα, την αυθεντικότητα, την ευγένεια που συνάντησα στο Μαρακές. Η πρώτη μου επίσκεψη στην Αφρική και δεν θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερο ποδαρικό. Κάποιοι ενδεχομένως να πουν ότι το Μαρακές είναι χαώδες, βρώμικο, θορυβώδες, πρωτόγονο.... και είναι. Ξέρετε τη φράση που λέει: "Πρόσεχε πώς μεταφράζεις τον κόσμο γιατί έτσι είναι". Τα δικά μου μάτια μετέφρασαν λοιπόν το Μαρακές πολύ διαφορετικά. Ένιωσα πραγματικά ευπρόσδεκτη, γέμισα με αυθεντική ευγένεια και πλατιά χαμόγελα, απήλαυσα φαγητά γεμάτα αρώματα, περιπλανήθηκα σε σοκάκια γεμάτα πορφυρή άμμο αλλά και σε παλάτια σκαλισμένα απ' άκρη σ' άκρη. Ίδρωσα (36 βαθμούς στα τέλη Μαΐου) αλλά και δροσίστηκα στις παγωμένες γούρνες των ριάντ. Θαύμασα την ομορφιά των σπιτιών, των εσωτερικών αυλών, των περίτεχνων μαξιλαριών. Αφέθηκα στην απεραντοσύνη της ερήμου και στους εξωτικούς κήπους. Αυτό όμως που θα μου μείνει πιο πολύ από όλα είναι η ευγένεια των ανθρώπων. Ο σεβασμός. Η φιλοξενία. Η αυθεντικότητα. Η υπερηφάνεια. Στην έρημο, νέοι είχαν αναλάβει να πωλούν και μετά να μας δένουν στο κεφάλι τα πολύχρωμα μαντίλια τους ώστε να προστατεύσουμε το πρόσωπό μας από την άμμο. Σε κάποιους, ειδικά στα πιο μικρά παιδιά, τα μαντήλια λύνονταν κάθε λίγο και λιγάκι. Με πόση υπομονή, ηρεμία, προσήλωση αναλάμβαναν ξανά και ξανά να τα δέσουν, προσέχοντας κάθε λεπτομέρεια. Σχεδόν σαν τελετουργικό. Είμασταν οι επισκέπτες, οι τουρίστες, ναι. Αλλά τουλάχιστον στα δικά μου μάτια τα χαμόγελά τους ήταν αυθεντικά, η διάθεσή τους για να σου δείξουν τα καλύτερα που έχει να προσφέρει ο τόπος τους ειλικρινής. 

Είπα λοιπόν, αφού οι λέξεις δεν είναι αρκετές, να σας παραθέσω μερικές από τις εκατοντάδες φωτογραφίες που έβγαλα. Σίγουρα θα διηγηθούν καλύτερα πώς μετέφρασαν τα δικά μου μάτια το Μαρακές.