Το σπίτι μου #12
Άν και καθυστερημένα (μαμά γαρ) αυτό είναι το αγαπημένο σημείο του σπιτιού μου... με επίφαση το χαλί. Πόσα και πόσα Σαββατοκύριακα δεν περάσαμε πάνω σ' αυτό το χαλί παίζοντας επιτραπέζια με τα ... μικρά παιδάκια μας στην αρχή, με τα μεγαλύτερα παιδάκια μας παρέα με τους φίλους τους κατόπιν, και τελικά με τα μεγάαααλα παιδιά μας παρέα πάλι με τους φίλους τους... τι γέλια και τι χαρές δεν έχει δει αυτό το χαλί... "Μαμά αν ξανακάνεις νόημα στον Αντώνη θα σε διώξουμε... μαμά είσαι η βοήθεια του κοινού... μαμά σταμάτα να βοηθάς δεν είναι δίκαιο...".
Ωραία χρόνια, χαρούμενα, γεμάτα γέλια και φωνές παιδιών (οποιασδήποτε ηλικίας).
Τώρα, όπως μπορείτε να διακρίνετε, στο χαλί έχουν πάρει θέση τα λέγκο της μονάκριβης μικρής εγγονής... και περιμένουν κάθε πρωΐ τον παππού να παίξουν (τραβάτε με κι ας κλαίω και αυτός).
Για αυτό λοιπόν, αυτός ο χώρος ήταν, είναι και θα είναι ο αγαπημένος μου... Γιατί, μετά από αρκετά χρόνια, ξαναγέμισε παιχνίδια, μικρές φωνούλες, γέλια και χαρές. Υπήρξα τυχερή που μοιράστηκα το σπίτι μου με τους φίλους των παιδιών μου... που το ένοιωθαν δικό τους και που (θέλω να ελπίζω) το θεωρούν ακόμη δικό τους και μπορούν να έρθουν όποτε θελήσουν.
Το χαλί δε... προσμένει και άλλους καταπατητές με τα παιχνίδια τους... καλοδεχούμενοι και ευπρόσδεκτοι....
Ευχαριστώ για την φιλοξενία και την ... υπομονή...
Τόσο μεγάλο κείμενο, χώραγε πιστεύω και μια κουβέντα για τον Ralph που έχει φάει 2-3 καναπέδες και έχει αλωνίσει σε όλα τα χαλιά... Το ίδιο και για τον γαμπρό σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήO πολυαγαπημένος μου Ralph, που δεν είναι και τόσο καλά αυτές τις μέρες, αξίζει πράγματι μιάν αναφορά για το χαλί, όχι γιατί έχει φάει καναπέδες, όπως ισχυρίζονται κάποιοι κακοήθεις...αλλά γιατί πέρασε 15 ολόκληρα χρόνια πάνω σε αυτό...αλλά δεν έφαγε κανέναν καναπέ μόνο κατούρησε την μία γωνία του προηγουμένου πολλάκις...όσο για τον γαμπρό μου...αν και δεν ξέρω ποιόν εννοεί...κανένας δεν μου έφαγε κανέναν καναπέ...ούτε κατούρησε....
ΑπάντησηΔιαγραφή