How was your week?

  • Ντυθήκαμε, στολιστήκαμε (που λέει ο λόγος) και πήγαμε για το 1ο μας επίσημο fondue -La Taverne neuchâteloise.
  • Με το που άνοιγες την πόρτα, σε έπιανε από τα μούτρα η μυρωδιά των τυριών!
  • Fondue x 3, κρασιά x 2, πατάτες, αλλαντικά, σαλάτα και ΠΟΛΥ ψωμί! Είναι πολύ ωραίο το άτιμο αλλά βαρύ! 
  • Έφτασε το βράδυ Παρασκευής και μας βρήκε στο δικό μας κρεβάτι. Παγκόσμια πρώτη.
  • Κάναμε το 1ο μας Γαλλικό shopping όπως κάθε ξένος που ζει στην Ελβετία και σέβεται τον εαυτό του.
  • Πήραμε δηλαδή το αυτοκίνητό μας, οδηγήσαμε στην πιο κοντινή Γαλλική πόλη (40 λεπτά), βρήκαμε το carrefour και κάναμε τα ψώνια του μήνα.
  • Ήρθαν οι φίλοι γιατροί με τις προμήθειές τους, τα τυριά τους, τα αλλαντικά τους, τις σοκολάτες τους, τις μπανάνες τους και -το σημαντικότερο- την κρεπιέρα τους, και μας έφτιαξαν θεσπέσιες κρέπες.
  • Με τούτα και με κείνα, πήγε 1.00.
  • Ανέβηκε πάνω από το 0 η θερμοκρασία, βγήκε και λίγος ήλιος και νιώσαμε σαν να ήρθε η άνοιξη.
  • Αγχώθηκα με όλους τους κανονισμούς περί ανακύκλωσης και σκουπιδιών. Από πού να ξεκινήσεις και πώς να ενημερωθείς. Ουφ.
  • Τελευταίος -μέχρι νεωτέρας- γύρος βιδώματος: ντουλάπα! Ήρθε και ο βοηθός - Βασίλης και τα φέραμε εις πέρας!
  • Το γιορτάσαμε με ρύζι και γαρίδες κοκκινιστές. Μιαμ μιαμ.
  • Οι κούτες αν τις ξεδιπλώσεις πιάνουν ένα δωμάτιο.
  • Δουλειές από εδώ, δουλειές από εκεί, τρέχα εδώ, τρέχα εκεί.
  • Ήθελα να κάνω έκπληξη στον συνοδοιπόρο με τα μικρά τραπεζάκια που αγόρασα και αποφάσισα να τα συναρμολογήσω μόνη μου.
  • Ε, κάποιες βίδες παραλίγο να διαπεράσουν το έπιπλο αλλά έχω την υποψία ότι δεν ήταν δικό μου λάθος 100%. Αλήθεια σας λέω. Όπως και να 'χει, έχουμε τα καρούμπαλα να το θυμόμαστε.
  • Ξεκίνησα αποφασισμένη να απολαύσω τον ήλιο παρέα με τον MACη και έναν καφέ, με μία μόνο στάση στο ταχυδρομείο για να παραλάβω ένα γράμμα. Το γράμμα εξελίχθηκε σε κούτα και έτσι ο MACης και εγώ επιστρέψαμε σπίτι. Better luck next time.
  • Πήρα την πολυθρονίτσα μου, την τοποθέτησα δίπλα στην μπαλκονόπορτα έτσι ώστε να με χτυπά διακριτικά ο ήλιος και περάσανε 2 ώρες με τις online δουλειές χωρίς να το καταλάβω.
  • Κάποιες φορές η λίμνη είναι τόσο μπλε που φαίνεται ψεύτικη.
  • Ιδρώνω - ξε-ιδρώνω... πού θα πάει αυτό άραγε;
  • Οι συνεννοήσεις μου στα γαλλικά κανονικά πρέπει να μαγνητοσκοπούνται! Μα βρίσκω και εγώ κάτι θέματα! Από το καθαριστήριο στον κλειδαρά και μετά στην τυπογράφο.
  • Παρήγγειλα για μεσημεριανό ένα καφέ και ένα millefeuille! 
  • Δεν αρκεί πάντα η αγάπη;
  • Ένιωσα πώς είναι να βρίσκεσαι μακριά από τις εξελίξεις των αγαπημένων σου.
  • Έπαιξα τένις με το αριστερό χέρι! Και πρέπει να ομολογήσω ότι το κόλπο έπιασε.
  • Μία ομίχλη σκέπασε τα πάντα!
  • Χαμογέλασα με την ιντερνετική μανία των Αθηναίων να φωτογραφίσουν και να δημοσιεύσουν κάθε νιφάδα χιονιού.
  • Αυτοδημιούργησα για να ξε-ασπρίσουν λιγάκι οι τοίχοι μας. Comme ci comme ca το αποτέλεσμα.
  • Γύρισε Πέμπτη βράδυ και είχα τόσα να του πω και να του δείξω.
  • Γέλασα τόσο με μια φωτογραφία που ακόμη και μετά από ώρα την έφερνα στο μυαλό μου και γέλαγα. Πολύ το χρειαζόμουν αυτό το λυτρωτικό γέλιο.
Καλό σαββατοκύριακο να έχουμε!
ανδριάνα

Σχόλια

  1. Δύσκολο δρόμο διαλέξατε αγάπη μου....δύσκολο και για σας και για εμάς όλους....ιδιαίτερα για την ακριβή μας μικρή....και η δόλια μάνα εδώ με τον ένα στο Μαϊαμι την άλλη στο Νeuchatel ποιός να την καταλάβει...πώς να την καταλάβει...δύσκολο να μπεις στα παπούτσια του άλλου...λένε οι Αμερικάνοι...δύσκολο να καταλάβεις τον πόνο και την μοναξιά που βλέπει αυτός που έχει περισσότερη πείρα στην ζωή από εσένα και έχει δει τον διαμελισμό των οικογενειών.....όλα καλά και οι δουλειές και τα χρήματα και η τέλεια ( όχι και τόσο δα) οργάνωση στα ξένα κράτη και το διαφορετικό της υπόθεσης...στο τέλος όμως περισσότερο απ'όλα μετράνε οι άνθρωποι....και θα γνωρίσετε ανθρώπους και θα κάνετε κοινωνικές σχέσεις και φιλίες (λίγο δύσκολο με τους ξένους)....σαν τους δικούς σας ανθρώπους εδώ και τους φίλους χρόνων εδώ....δεν θα είναι τίποτα.
    Όλοι μου λένε "α...τί καλά που έφυγαν τα παιδιά....έλα μωρέ δυό ώρες είναι η Ελβετία....και τί να έκανα εδώ....μακάρι και το δικό μου να έφευγε.....Όταν όμως έφτασε η πρόταση στο δικό τους (στον Μανταδάκη συγκεκριμένα και τον μικρό τον Στάθη για την Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης).....τον έπεισα να μείνει μου έλεγε χθες στο νοσοκομείο με υπερηφάνεια....και εγώ δαγκωνόμουν να μην κλάψω....του είπα μόνο ....όλα είναι καλώς καμωμένα και προοδευτικά και με μέλλον.....ό΄ταν αφορούν στο παιδί του άλλου....όταν αφορά στο δικό μας....επιστρατεύουμε τα μεγάλα μέσα να μην φύγουν.
    Και να σου πω και κάτι...ένοιωσα πολύ μικρή...πολύ λίγη....ντράπηκα που ίσως δεν προσπάθησα με τα "μεγάλα μέσα" να σας αλλάξω γνώμη και να μην φύγετε....γιατί μέσα μου το ήξερα ότι το κενό της οικογένειας και των δικών σου ανθρώπων είναι αναντικατάστατο....
    Τί να σου πω....προς Θεού μην το εκλάβεις σαν γκρίνια όλο αυτό....απλά συνηγορώ στο "δεν φτάνει τελικά μόνον η αγάπη"...πολλά τα εμπόδια....και εύχομαι να μην μας αποξενώσουν μάτια μου.....
    Να είστε πάντα καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θεωρώ ότι κανείς δεν μπορεί να πείσει κανέναν. Οι επιλογές μας είναι αυτές που μας χαρακτηρίζουν και καθορίζουν τη ζωή μας. Και αλίμονο σε όσους κατηγορούν τρίτους για τις δικές τους αποφάσεις ή σε αυτούς που προσπαθούν να φέρουν στα δικά τους μέτρα τις ζωές άλλων. Πάντα κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις. Το θέμα είναι να παίρνεις τη ζωή σου στα χέρια σου με ότι αυτό συνεπάγεται. Η ιστορία θα κάνει τον απολογισμό. Ακόμα είναι πολύ νωρίς. Αγάπη.

      Διαγραφή
  2. Δεν είπα τίποτα τέτοιο....για τα δικά μου και μόνον συναισθήματα μίλησα....δεν κατηγόρησα κανέναν για τις αποφάσεις της ζωής μου, δεν προσπάθησα να σας επιβάλλω τίποτα, ούτε να φέρω την ζωή σας στα μέτρα μου....φυσικά και πάντα κερδίζεις και χάνεις, και φυσικά ο χρόνος και η ιστορία θα δέιξουν το αποτέλεσαμα...και είναι νωρίς...υπερβολικά νωρίς,,,απλά τις σκέψεις μου είπα, αν ενοχλήθηκες τόσο, να μην το ξανακάνω...το τελευταίο που θέλω είναι να σε στενοχωρώ...φιλιά με αγάπη απο την μαμά που την νοιάζει να αναπνέετε και μόνον

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

the bright side of blogging :: by andriana