How was your week?

• Η Παρασκευή ξημέρωσε με 2 σοκαριστικά -για εμένα- γεγονότα: Brexit και άρνηση επαγγελματικής πρότασης.
• Συνεχίστηκε όμως εξαιρετικά καθώς ο συνοδοιπόρος εργάστηκε από το σπίτι ώστε το μεσημέρι να πεταχτούμε μέχρι την πρεσβεία της Βέρνης για τα ταξιδιωτικά έγγραφα του μικρού.
• Έτσι, φτάσαμε όμορφα και ωραία, κάναμε γρήγορα - γρήγορα τις δουλειές μας και κατευθυνθήκαμε στο ποτάμι για να φάμε κάτω από τον εξαιρετικό ήλιο.
• Εξαιρετική λοιπόν η Παρασκευή! Σαν να είσαι σε διακοπές ένα πράμα....
• Πόσο μου είχε λείψει η Βέρνη.
• Επιστρέφοντας κάναμε και την αγορά που συζητούσαμε μέρες τώρα. Ψηλή καρέκλα για τον μικρό η οποία ανεβοκατεβαίνει στο ύψος (για να ταιριάζει από καναπέ σε τραπέζι και σε γραφείο), ξαπλώνει (για να μπορεί να κάτσει από μηνών) και έχει και τραπεζάκι για τα γεύματά του. Θαυμάσια! 
• Το απόγευμα ανέβηκαν οι γειτόνοι να κάνουμε κατς απ δε νιουζ ;) Γιατί πάντα υπάρχουν νέα!
• Το πάθημα μας έγινε μάθημα. Και είμαστε ήδη 2 οι πληγέντες από τον Έλληνα, φερόμενο (!) ως λογιστή Λευτέρη.
• Σαββατιάτικη, συννεφιασμένη (και προς το τέλος βροχερή) βόλτα στην Bienne με τους γνωστούς - άγνωστους και ένα νέο ζευγάρι Ελλήνων (τη Νεφέλη και τον Βάιο).
• Μα τι ύπνος ήταν αυτός του Σαββάτου! Πόσο καιρό είχα να κοιμηθώ 3 ώρες σερί; Κερί θα ανάψω για να το διατηρήσει ο μικρός Στέφανος. Για να δούμε. Γιατί αντίστοιχα ο ύπνος της Παρασκευής ήταν αρκετά άστατος.
• Και ανέβηκαν οι βαλίτσες από την αποθήκη. Που σημαίνει ένα -και μόνο- πράγμα: έρχονται οι διακοπές!
• Και ευτυχώς οι θερμοκρασίες ανέβηκαν και εδώ ώστε να γίνει και test event στα καλοκαιρινά μας ρούχα πριν πακετάρουμε. Γιατί ένας Θεός ξέρει τι μας κάνει και τι όχι.
• Όπως λέει και ο συνοδοιπόρος, αυτό δεν είναι φαγητό για Κυριακή. Δεν είναι όλες οι ημέρες ίδιες. Έτσι πήραμε τα ωραία μας κρουασάν για πρωϊνό!
• Το μεσημέρι φάγαμε τις σαλάτες μας δίπλα στη λίμνη και το απογευματάκι μαζευτήκαμε καμιά 10ρια μικροί - μεγάλοι για BBQ και πικ-νικ. Και ήταν εξαιρετικά. Και ο μικρός ήταν τόσο ήσυχος κα γαλήνιος. Φαινόταν να το απολαμβάνει. Φύγαμε βέβαια νωρίτερα από τους υπόλοιπους αλλά καταφέραμε να κάτσουμε ένα γεμάτο 2ωρο.
• Το βράδυ πρώτη φορά δεν μπορούσε να κοιμηθεί.... Να είχε υπερένταση από τα τόσο ερεθίσματα; Να κουράστηκε που ήταν ξύπνιος τόσες ώρες; Να είχε τα κοιλιακά του; Ποιος ξέρει! Μας πήρε κανά 2ωρο για να καταφέρουμε να ηρεμήσει και να κοιμηθεί. Όσοι πιο έμπειροι έχετε να συνεισφέρετε παρακαλώ κάντε το!
• Και το πρωί μας περίμεναν τα πρώτα του εμβόλια. Και ήταν τόσο χαμογελαστός και συνεργάσιμος στην εξέταση του παιδιάτρου! Ήρθε όμως η ώρα των εμβολίων και ήταν τέτοιο το σοκ στο βλέμμα του, τόσο διαφορετικό το κλάμα! Η ψυχή μας μας έπιασε. Έγινε μωβ, γούρλωσε τα μάτια του και έκλαιγε με τέτοιο παράπονο! Σαν να μας έλεγε "σώστε με".
• Και εκεί που νόμιζα (ή μάλλον ήλπιζα) ότι το ξέχασε και το ξεπέρασε, περάσαμε ένα φουλ 5ωρο αγκαλιά προσπαθώντας να τον συνεφέρω και να τον ηρεμήσω, συν ένα απογευματινό 2ωρο που προσπαθούσαμε να κοιμηθεί. Ουφ. Και δεν είναι τόσο η σωματική, όσο η ψυχολογική κούραση.
• Στα καλά νέα της ημέρας, κατέφτασε κουτί γεμάτο εκλεκτά δώρα για όλη την οικογένεια, προσεκτικά επιλεγμένα από την αγαπημένη μου Κ. Με καρτελάκια και κάρτες με τα υπέροχά της γράμματα και μηνύματα. Είναι τόσο συγκινητικό. Και ας έχουμε να ιδωθούμε χρόνια. Η αγάπη είναι αγάπη. Ευχαριστώ!
• Και είναι τόσο όμορφο να λαμβάνεις χειρόγραφες ευχές. Εμείς, ευτυχώς, με την έλευση του μικρού και με την απόσταση, τον τελευταίο καιρό έχουμε γεμίσει κάρτες και γράμματα φίλων.
• Κάναμε και φωτογράφιση με την γειτόνισσα Ρ. ενόψει της νέας της επαγγελματικής ενασχόλησης.
• Παγκόσμια πρώτη χρήση μπιμπερό. Πω πω! Τι άγχος το είχα; Ο γιατρός μας σύστησε μάραθο για τα κοιλιακά του μικρού και έτσι κάναμε αυτό το μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα. Και δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκε αλλά τουλάχιστον ήπιε λίγο.
• Και το επόμενο πρωί, είπαμε να προχωρήσουμε στο επόμενο μεγάλο βήμα: θήλαστρο. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες, γιατί έχουμε και πολλούς άντρες που μάλλον όλα αυτά δεν τους ενδιαφέρουν, απλά θα πω ότι στο βήμα #1 όλα πήγαν εξαιρετικά. Μένει να δούμε αν ο παραλήπτης -το φυστίκι δηλαδή- θα το πιεί.
• Και το ήπιε! Όχι όλο, αλλά το ήπιε. Και τον τάισε ο μπαμπάς του για 1η φορά.
• Και παλεύεις με ότι έχεις και δεν έχεις για να κοιμηθεί έστω για μισή ώρα ώστε να κάνεις και εσύ καμιά δουλειά, και περνάνε οι ώρες χωρίς κανένα αποτέλεσμα, και τελικά αποφασίζεις ότι η μόνη λύση για λίγη ησυχία είναι η βόλτα. Ε, με το που τον τοποθετείς στο "αυγό" και πετάγεσαι να ετοιμαστείς στα γρήγορα... να 'τη η πολυπόθητη ησυχία. Κοιμήθηκε. Μόνος του. Χωρίς καμία προσπάθεια. Και έμεινε έτσι για 3 ολόκληρες ώρες! Αχ να ξέραμε το μυστικό!
• Γέμισαν οι βαλίτσες με κοντομάνικα, βερμούδες, μαγιώ και καπέλα. Καλοκαιράκι, βράδινο μπανάκι.... 
• Βρέθηκε -επιτέλους- ο πρώτος fan της φωνής μου. Και είναι ο μικρός Στέφανος! Κάθε φορά που του τραγουδάω το χαμόγελό του γεμίζει όλο του το πρόσωπο :) ...  somewhere over the rainbow...
• Ο Στέφανος συνάντησε την δασκάλα των Γαλλικών μας και ήταν κύριος! Κοιμόταν δηλαδή ενώ εμείς κάναμε τα update μας με μια γλυκιά κρέπα και έναν καφέ.
• Ο μικρός να κοιμάται, ο μεγάλος να είναι εκτός και εγώ μόνη με ένα σίγουρο, ελεύθερο 3ώρο μπροστά μου. Και τι αποφασίζω να κάνω; Να δω τον Αστακό που ήθελα τόσο καιρό. Πω πω... τι ταινία! Πόσο ενοχλητική! Πόσο αληθινή στην υπερβολή της. Τι επινόησε αυτό το μυαλό αυτού του ανθρώπου;
• Μέσα στον ύπνο μου άκουγα κόρνες και πανηγυρισμούς. Που σήμαινε ένα και μόνο πράγμα: προκρίθηκε η Πορτογαλία.

Καλό σαββατοκύριακο! Καλό μας μήνα!

Here we come.... :)

ανδριάνα

ΥΓ. Πω πω... έφτασε κιόλας ο Ιούλιος!