How was your week?

  • Παρασκευή με οικογενειακό ξύπνημα παρέα με τον Παναγιωτάκη, αγκαλιές, παιχνίδια, πρωινό και αναχώριση για τα βόρεια.
  • Εκεί, ο Στεφανάκος συνέχισε τα παιχνίδια με τα ξαδελφάκια του και εμείς, παρέα με αδέλφια και φίλους, κάναμε βόλτες στην Κηφισιά, ήπιαμε τους καφέδες μας και επιστρέψαμε για να τον παραλάβουμε και να κατηφορίσουμε προς τα νότια και πάλι.
  • Γρήγορη στάση σπίτι και αναχώριση ξανά για την άλλη γιαγιά, με τζάκι, πιάνο, παιχνίδι με την Αρτεμούλα και (δύσκολη) δική μας αναχώριση ώστε να κοιμηθούν τα δύο ξαδελφάκια σπίτι της γιαγιάς.
  • Έτσι, με κάποιες εντάσεις και στεναχώριες, ετοιμαστήκαμε για την συνάντηση με την κλασική βόρεια παρέα που είχαμε να δούμε χρόοοονια έτσι -σχεδόν- σύσσωμη, σε ένα μεζεδοπωλείο στο κέντρο που μάλλον δεν ανταποκρίθηκε σε αυτό που περιμέναμε.
  • Κλασικά, χωριστήκαμε άντρες - γυναίκες (σαν τα πάρτυ της Ε' Δημοτικού) και πιάσαμε τις συζητήσεις.
  • Και κάθε φορά συνειδητοποιώ πόσο διαφορετική είναι η δική μας "ξένη" πραγματικότητα. Και πόσα σημαντικά συμβαίνουν στις ζωές όλων ανεξαρτήτως χώρας, οικογενειακής - οικονομικής - επαγγελματικής κατάστασης... Είναι αυτές οι δεκαετίες των 30 και 40 γεμάτες ανακατατάξεις.
  • Ο Στεφανάκος τα πέρασε ωραία εν τέλει στην γιαγιά του, ξύπνησε στις 06.00 αλλά ξανακοιμήθηκε ανάμεσα στη γιαγιά και τη ξαδέλφη του ακόμη 1,5 ωρίτσες, έφαγαν, έπαιξαν και αφού άφησα τον συνοδοιπόρο στο τραμ για το κέντρο της Αθήνας (είχε την καθιερωμένη συνάντηση με την αντροπαρέα), πήγα να τον παραλάβω.
  • Και όπως αναμενόταν, με υποδέχτηκε με ... γκρίνια! Όλα του έφταιγαν, ακόμα και το γεγονός ότι φορούσα φόρεμα. Κάπως έτσι μου εξέφρασε έμμεσα το παράπονό του που τον αφήσαμε χτες στην γιαγιά.
  • Με τα 2 ξαδελφάκια πήγαμε και από το σπίτι της αδελφής μου όπου τα παιχνίδια εναλλάσονταν με την κούραση και την γκρίνια οπότε κατά τις 14.00 το πήρα απόφαση, επιστρέψαμε στην έδρα μας και κοιμήθηκε.
  • Και ξύπνησε, ευτυχώς, άλλος άνθρωπος! Παραλάβαμε και τον συνοδοιπόρο από το μετρό και κατευθύνθηκα προς Γλυφάδα για τσίμπημα στο Kitchen Lab το οποίο προσωπικά δεν με εντυπωσίασε (ούτε σαν χώρος, ούτε σαν ποιότητα φαγητού, ούτε σαν ποικιλία).
  • Στο ενδιάμεσο είχαν καταφτάσει και η αδελφή μου με τους λοιπούς στην Γλυφάδα οπότε συναντηθήκαμε για την πρώτη απόπειρα στα συγκρουόμενα αυτοκινητάκια του Στέφανου. Και πολύ το ευχαριστήθηκε με τον μπαμπά του.
  • Το puzzle της ημέρας (πόσα χωράνε σε μία ημέρα ε;) έκλεισε με επίσκεψη στους κουμπάρους, με τα πιτσιρίκια να τρέχουν πάνω - κάτω σε έκσταση, εμάς να κανονίζουμε το μενού της παραμονής και να ανταλλάσσουμε νέα.
  • "Πιπίλα πά(ρ)ουμε. Οπωσδήποτε!"
  • Η Κυριακή ξημέρωσε συννεφιασμένη αλλά και τόσο όμορφη. Με τον μικρό να μας μοιράζει φιλιά (μας πιάνει από τα μάγουλα και μας φιλά και στα δύο, σαν μεγάλος!), να κάνουμε τα beaute μας και τα παιχνίδια μας και να αναχωρούμε για το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος -επιτέλους.
  • Και ενώ περιηγηθήκαμε μόνο στους εξωτερικούς χώρους, ήταν αρκετό για να εντυπωσιαστούμε και να αισθανθούμε υπερήφανοι για αυτό το έργο. Όλα τόσο μελετημένα, τόσο αρμονικά, τόσο ελληνικά, τόσο προσεγμένα, τόσο ήσυχα. Εύγε.
  • Εκεί λοιπόν, περάσαμε ένα φουλ δύωρο με παιχνίδια, και πατίνι, και φωτογραφίσεις, και κυνηγητά, και καφέδες.
  • Και εννοείται ότι στην επιστροφή ο μικρός κοιμήθηκε, είχε αρχίσει και η βροχή, οπότε κάναμε τις δουλειές μας (σούπερ-μάρκετ + τακτοποίηση στο σπίτι) και με το που παρκάραμε στην πλατεία της Βούλας ξύπνησε για να φάμε ωραιότατα θαλασσινά στον Λούτσο (με πιο gourmet εκδοχή των θαλασσινών).
  • Επιστροφή σπίτι για τζάκι και παιχνίδι και άφιξη της οικογένειας για τσάι.
  • Παραμονή Πρωτοχρονιάς!
  • Ξεκινήσαμε για την Γλυφάδα για κάτι τελευταίες αλλαγές δώρων και μεσημεριανό στο Burger Joint (ε, αυτό είναι burger). Chicken Truffle!
  • Και το μεσημέρι λιώσαμε και οι 3 στον ύπνο (τι ευτυχία!) και σηκωθήκαμε ώστε να ετοιμάσουμε τα λαζάνια που όλο προβλήματα μας δημιούργησαν....
  • Οικογενειακή άφιξη με εκατό συμπράγκαλα (λαζάνια, δώρα, ρούχα, παιχνίδια) στο σπίτι των κουμπάρων όπου θα περνούσαμε και τη νύχτα.
  • Και αφού παίξαμε, φάγαμε, ήπιαμε, καταφέραμε και κοιμίσαμε τα μικρά εκεί κατά τις 22.00 (αφού κάθησαν δίπλα - δίπλα στο κρεβάτι και τα τρία για παραμύθι) και αράξαμε εμείς στους καναπέδες, με τζάκι και κρασί. Κατέφτασε και η φίλη Μελίνα και έτσι υποδεχτήκαμε ήσυχα τη νέα χρονιά.
  • Και το βράδυ πήγε καλά, εμείς κοιμηθήκαμε στο σαλόνι δίπλα στο τζάκι, ο μικρός ξύπνησε στις 07.00 (κλασικά) και ο δικός μου και δικός του λαιμός δεν πήγαινε πολύ καλά. 
  • Και είχε μία βροχή και έναν αέρα όλο το βράδυ!! Τυφώνα!
  • Αφού φάγαμε πρωϊνό και κόψαμε την βασιλόπιτα, συμμαζευτήκαμε, κάναμε μία γρήγορη στάση σπίτι για να ετοιμαστούμε και να αναχωρήσουμε για το καθιερωμένο, εορταστικό γεύμα της βόρειας γιαγιάς.
  • Κόσμος και κοσμάκης και εκεί, και πιτσιρίκια, και δώρα, και εξαιρετικά φαγητά, και συζητήσεις.... Και το απόγευμα που αναχωρήσαμε για πίσω ήδη ένοιωθα όλο το σώμα μου να πονά.
  • Με τα πολλά, το Πρωτοχρονιάτικο βράδυ ήταν δύσκολο, με μπούκωμα, και βήχα, και πονοκέφαλο, και πυρετό (μάλλον), και πονόλαιμο... ουφ! Δεν πρέπει να κοιμήθηκα πάνω από 3-4 ώρες.
  • Ευτυχώς ο μικρός με το φυτικό του σιρόπι κοιμήθηκε καλά.
  • Έτσι, ακυρώθηκαν τα περισσότερα σχέδια των ημερών και την Τετάρτη την περάσαμε σπίτι, σπίτι της μαμάς μου (για ψαρόσουπα) και σπίτι της αδελφής μου (για βασιλόπιτα και αποχαιρετισμό του Τόλη που αναχωρούσε για ένα ακόμη επαγγελματικό ταξίδι).
  • Στο ενδιάμεσο πέρασε να με δει και ο οικογενειακός μας γιατρός (εντάξει, θα ζήσω), κοιμήθηκα και ένα δύωρο μες στην ημέρα, πήρα και τα σιρόπια μου και τις καραμέλες και το απόγευμα ήμουν ήδη καλύτερα.
  • Και για πρώτη φορά στα χρονικά, μου έτυχε το φλουρί όχι μία, αλλά δύο φορές! Ουάου! Μία στη δική μας πίτα και μία στης αδελφής μου.
  • Πέμπτη με βροχή και αέρα και κρύο... και πρωϊνό καφέ με τους πρώην συναδέλφους του συνοδοιπόρου και τις οικογένειές τους στη Γλυφάδα.
  • Απογευματάκι στο σπίτι με την βόρεια γιαγιά, την Αρτεμούλα, την νότια γιαγιά, παιχνίδια, τζάκι, σιρόπια, χαρτομάντηλα και ύπνο του μικρού.
  • Αναχωρήσαμε και εμείς για δείπνο με τους φίλους στο μικροσκοπικό feedελ, με τους εξαιρετικούς, ελληνικούς - gourmet μεζέδες, κρασί ροζέ, συζητήσεις, προβληματισμούς και ευχές για το 2019.
Καλό σαββατοκύριακο!
ανδριάνα


Σχόλια

  1. ΕΙχα περασει μια φορα απ το Κιτσεν Λαμπ (Αγ Παρασκευη), δεν καταφερα να καστω απ τον κόσμο. Μάλλον για το καλό μου εγινε χαχα!
    Θα κανω παράπονα στην νοτια κολλητή που δεν μ ΄'εχει πάει στον Λούτσο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α να πας! Λούτσος στην εξωτική Βούλα. Λίγο τσιμπημένο αλλά ότι φάγαμε ήταν πολύ νόστιμο.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

the bright side of blogging :: by andriana