HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, και επιστροφή σε κανονικούς ρυθμούς, σχολεία και δουλειές.
• Εγώ έμεινα να δουλέψω από το σπίτι και έτσι πήγε ο συνοδοιπόρος μόνος στο γραφείο.
• Βλέπετε, για τη εαρινή - θερινή σεζόν, ο Στεφανάκος θα έχει μάθημα τέννις και τις Δευτέρες οπότε κάποιος πρέπει να είναι τριγύρω για να τον παραλάβει από το σχολείο και να τον παραδώσει στο γήπεδο τέννις.
• Και ενώ αυτή η αλλαγή στην αρχή μου δημιούργησε μια αίσθηση ανακατωσούρας και ελαφριού άγχους (γιατί όπως και να'χει όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν τυπικά εργάσιμες ώρες), τελικά αποδόμησα την κατάσταση, την ανέλυσα και κατέληξα ότι είναι ευλογία αυτή η ευελιξία που έχω στη δουλειά μου και εφόσον είμαι πάντα συνεπής, θα πρέπει να το απολαύσω.
• Έτσι, αφού δούλεψα non - stop από νωρίς το πρωί, παρέλαβα τον Στεφανάκο και τον συμμαθητή & συναθλητή του στο τέννις Benjamin, ήρθαμε σπίτι για μισή ωρίτσα, ίσα ίσα να τσιμπήσουν το goûter τους, να παίξουν λίγο μπάσκετ έξω και να αλλάξουν ρούχα, και 16.30 είμασταν στα ανοιχτά (πια) γήπεδα τέννις.
• Εγώ πήρα θέση στο εστιατόριο παρέα με έναν καφέ και ένα βιβλίο ενώ κοιτούσα κλεφτά και την προπόνηση των μικρών.
• Και είχε την ιδανική, ανοιξιάτικη θερμοκρασία! Τόση ζέστη ώστε να κάθεσαι άνετα έξω με κοντομάνικο αλλά να μην ζεσταίνεσαι.
• Εννοείται τα αγόρια ήθελαν να παίξουν λίγο παραπάνω οπότε καθίσαμε 15' περίπου, άφησα τον συμμαθητή σπίτι του και επιστρέψαμε και εμείς.
• Μαγειρέψαμε όλοι μαζί, κάναμε τα μπάνια και ξεκουραστήκαμε.
• Και το βράδυ, πριν κοιμηθεί, με αγκάλιασε σφιχτά ο Στεφανάκος από την μέση και έμεινε εκεί ώρα.
• "Μαμά μου, είσαι oλοδική μου! Παντοτινά ολoδική μου".
• Πόσο με συγκινεί ..... που πλημμυρίζει από αγάπη και που μπορεί να την εκφράσει.
• Και βεβαίως είμαι παντοτινά δική του! Και εγώ και η αγάπη μου.
• Τρίτη, και ήταν η σειρά μου για το γραφείο.
• Είναι οι Τρίτες οι πιο busy μέρες στο κτίριο.
• Εγώ ξεκίνησα νωρίς με τα πρώτα μου calls, πρώτη - πρώτη ήταν η ομάδα της Ελλάδας, και συνέχισα με ωραία διάθεση και ρυθμό.
• Το μεσημέρι έκανα και ένα μάθημα Body Pump, τσίμπησα μια ωραία σαλάτα που έφτιαξα, είχα συνάντηση - έκπληξη με τον φίλο Σταύρο ο οποίος βρισκόταν στο γραφείο από τις Βρυξέλες που εδρεύει και τα είπαμε εξαιρετικά, και αργά το απόγευμα αναχώρησα για να παραλάβω κατευθείαν τον μικρό από το ποδόσφαιρο.
• Πήγε σχεδόν 19.30  μέχρι να επιστρέψουμε σπίτι όπου ο συνοδοιπόρος είχε ξεκινήσει την διαδικασία για την αυριανή του κολονοσκόπηση. Καταλαβαίνετε.... 
• Μαγειρικές, μπάνια, λίγο μπάσκετ, λίγο Master Chef....
• Τετάρτη, και αφού αφήσαμε τον μικρό στο σχολείο συνεχίσαμε παρέα μέχρι το κέντρο της Λωζάνης για την κολονοσκόπηση του συνοδοιπόρου.
• Δυο ωρίτσες διήρκησε περίπου όλη η υπόθεση, όλα πήγαν καλά, τα αποτελέσματα ήταν θετικά οπότε ανανέωσαν το ραντεβού τους σε 10 χρόνια.
• Επιστροφή σπίτι για δουλειά υπό τον ήλιο και τον ήχο των πουλιών (έβγαλα το laptop στην βεράντα για κάποιες ώρες), απογευματινό σούπερ-μάρκετ και παραλαβή του μικρού.
• Στο μέτωπο της αδελφής μου, συνεχίζουν δυστυχώς οι στομαχικές διαταραχές και έτσι κανονίστηκε γαστροσκόπηση και κολονοσκόπηση την ερχόμενη εβδομάδα ευελπιστώντας να βρουν επιτέλους τι την ταλαιπωρεί ένα μήνα τώρα.
• Το απόγευμα φτιάξαμε με τον Στέφανο και τα σακουλάκια με τα δωράκια για το πάρτυ του. Και καθώς το θέμα φέτος είναι Brawl Stars, είχα βρει φιγούρες (ανάρπαστες!), αυτοκόλλητα, πιατάκια.... 
• Άνθισε και η γλυτσίνιά μας! Τυπική στην ετήσια αναγέννησή της!
• Πέμπτη, ο συνοδοιπόρος στο γραφείο, εγώ δουλειά από το σπίτι.
• Και η εργασιακή ημέρα δεν ξεκίνησε πολύ καλά....
• Ουφ, δεν μπορώ τους ανθρώπους που είναι κολλημένοι στις διαδικασίες του παρελθόντος και αρνούνται να βαδίσουν με τις εξελίξεις. Με την φράση "μα έτσι το κάναμε πάντα" βγάζω σπυράκια.
• Και ξέρετε τι πιστεύω; Ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι εν τέλει οι low performers οι οποίοι επιβιώνουν με το να αγκιστρώνονται στα λίγα που ξέρουν, στις διασυνδέσεις και στο μπάχαλο, ώστε να κρύψουν την πραγματική εικόνα.
• Το απόγευμα όμως που βγήκα για να πάρω τον Στέφανο και τον συμμαθητή του Noam για το ποδόσφαιρο, φόρεσα για πρώτη φορά πέδιλα! Το λες και ευτυχία!
• Επιστροφή σπίτι για μαγείρεμα και λίγη κηπουρική μέχρι να γυρίσουν τα αγόρια.
• Παρασκευή, και μετά το πρωινό μάθημα γαλλικών έφυγα για το γραφείο.
• Είναι σπάνιες οι Παρασκευές που το επισκέπτομαι αλλά χάρηκα που το έκανα και γιατί τα είπαμε κατ' ιδίαν με τον νέο συνάδελφο Ben (με τον οποίο νιώθω ότι έχουμε τις ίδιες αξίες) και γιατί κατάφερα να προχωρήσω αρκετές δουλειές.
• Το απόγευμα επέστρεψα σπίτι, αλλάξαμε, παραλάβαμε τον Στέφανο και φύγαμε και οι τρεις για το γειτονικό μας tennis club.
• Παράλληλα είχαμε μάθημα: ο Στέφανος με το γκρουπ του και εμείς με την Αθανασία.
• Είναι ευτυχία να παίζεις τέννις, έξω, σε χωμάτινο γήπεδο, με ιδανική θερμοκρασία, κάτω από τα πλατάνια και όλο αυτό να είναι 5' από το σπίτι σου.
• Γελάσαμε πολύ στο μάθημα και μετά είχα προνοήσει να κλείσω ένα τραπέζι στο ωραίο, ιταλικό εστιατόριο με θέα τα γήπεδα γιατί ήταν φουλ.
• Πετύχαμε και κάτι γνωστούς μας, Έλληνες, που μένουν πολύ κοντά μας οπότε καθίσαμε λίγο και παρέα και γνωριστήκαμε καλύτερα.
• Κρασί, μπύρα, πίτσα, μακαρόνια, συζητήσεις, και χαλαροί ρυθμοί. Ιδανική Παρασκευή.
• Επιστρέψαμε σπίτι πάνω στην ώρα για τον αγώνα EFES - ΠΑΟ (Euroleague) όπου έχασε ο ΠΑΟ και έτσι πάνε στον 5ο και καθοριστικό αγώνα.
• Σάββατο.... με βροχή!
• Εγώ ξεκίνησα κλασικά νωρίς για τη γυμναστική όπου είχαμε απαρτία και τα τρία κορίτσια μετά από καιρό.
• Στα γρήγορα ήπιαμε ένα καφέ να καλύψουμε τα βασικότερα νέα γιατί ήταν η διοργάνωση των 20χλμ της Λωζάνης και το μεσημέρι έτρεχαν τα μικρά 2χλμ.
• Με γοργό περπάτημα, η Ηρώ και εγώ, φτάσαμε στο Vidy όπου ήταν ήδη οι άντρες και τα παιδιά.
• Ο Στέφανος έτρεξε παρέα με τον συμμαθητή του Adam και αρκετούς άλλους συμμαθητές και συναθλητές, υπό καταιγίδα! Πω πω!
• Μούσκεμα γίναμε και εμείς αλλά ευτυχώς σταμάτησε η βροχή όταν αποχωρούσαμε.
• Πήραμε λεωφορείο και μετρό και φτάσαμε στο σπίτι της Ηρούς όπου ο Γιάννης είχε ήδη ξεκινήσει μαγειρικές.
• Φάγαμε λοιπόν όλοι μαζί, τα είπαμε ωραία όπως πάντα, τα μικρά έπαιξαν και αργά το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι.
• Κυριακή, και όλη τη νύχτα έριχνε τρελή βροχή!! Έπεσε και η θερμοκρασία και είχε ψύχρα... πάνε οι σαγιονάρες και τα κοντομάνικα.
• Όλο το πρωί ήταν από τη μία οι ετοιμασίες για το πάρτυ του Στέφανου (ελαφριές μαγειρικές, οργάνωση όλων όσων έπρεπε να πάρουμε μαζί, συννενοήσεις με τους άλλους γονείς) και από την άλλη τα μαθήματά του (καθώς την ερχόμενη εβδομάδα έχει 3 τεστ! γαλλικά - γεωγραφία - γερμανικά).
• Στην καλύτερη διάθεση δεν έγιναν όλα αυτά και με έριξαν να σας πω την αλήθεια γιατί είχα πολύ όρεξη που ήταν η ημέρα του πάρτυ.
• Anyway.... μάλλον είναι η μοίρα όλων των μαμάδων να περνάνε όσα κάνουν απαρατήρητα ή ως δεδομένα.
• Ήρθε και η τούρτα, ήρθαν και οι δύο συμμαθητές που θα παίρναμε μαζί και ξεκινήσαμε για το LaserGame.
• Έλα όμως που ήταν ο αγώνας των 20χλμ και ήταν όλοι οι δρόμοι κλειστοί!
• Πω πω... μια διαδρομή 20' την κάναμε 40' και φτάσαμε με ελαφριά καθυστέρηση.
• Δεκαέξι ήταν συνολικά τα παιδιά (14 αγόρια και 2 κορίτσια σε περίπτωση που αναρωτιόσασταν) και έπαιξαν δύο γύρους. Στον πρώτο έπαιξε και ο συνοδοιπόρος και στον δεύτερο εγώ, για πρώτη φορά, και είχε πολλή πλάκα. Μούσκεμα βγήκα.
• Τα μικρά κατενθουσιασμένα, έπαιξαν, τσίμπησαν, πείραζαν ο ένας τον άλλον, σβήσαμε την τούρτα, άνοιξε ο Στέφανος τα δώρα του και κατά τις 14.30 ξεκινήσαμε για πίσω.
• Βεβαίως πίσω με περίμενε ένας χαμός προς τακτοποίηση (χαρτόνια και σκουπίδια από τα δώρα, απομεινάρια φαγητών, πλυσίματα.... ) οπότε έφτασε βραδάκι μέχρι να ηρεμήσω λιγάκι.
• Τα αγόρια πετάχτηκαν μέχρι τον φίλο Μύρωνα να δουν όλοι μαζί ποδόσφαιρο και εγώ πολύ χάρηκα την ησυχία του σπιτιού μετά από τόσο έντονες και γεμάτες μέρες.
• Μίλησα λοιπόν με τους γονείς μου, έγραψα, άκουσα μουσική, συμμάζεψα, προχώρησα το photo book...

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα