HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα, και γραφείο και για τους δυο μας, με ακατάπαυστη βροχή.
• Η ημέρα γεμάτη, τόσο που γυμναστική δεν κατάφερα να κάνω, αλλά δεν πειράζει.
• Φύγαμε λίγο νωρίτερα με τον συνοδοιπόρο σε περίπτωση που είχε μάθημα τέννις ο Στέφανος (η επίσημη ενημέρωση έρχεται 30' πριν το μάθημα οπότε καταλαβαίνετε.... δύσκολα τα logistics), αλλά τελικά δεν είχε λόγω της βροχής οπότε συνεχίσαμε τη δουλειά από το σπίτι και παραλάβαμε τον μικρό λίγο αργότερα. 
• "Είστε οι δεύτεροι, καλύτεροί μου φίλοι" (εγώ και ο μπαμπάς του). "Και ποιος είναι ο πρώτος;". "Εγώ".
• Πόσο χάρηκα με αυτήν την απάντηση! Μακάρι όλοι να βλέπαμε τον εαυτό μας ως τον καλύτερό μας φίλο και να του συμπεριφερόμασταν αντίστοιχα.
• Τρίτη, και ο Στεφανάκος πήγε στο σχολείο με την καινούργια του μολυβοθήκη - κάκτο, δώρο της Τίνας (αφού ρώτησε βεβαίως τις δασκάλες του αν επιτρέπεται γιατί εδώ οι κανόνες είναι πολύ αυστηροί!), και την κρατούσε σαν να ήταν χρυσός! Γεμάτη, βεβαίως, με τα αγαπημένα του στυλό legami.
• Γραφείο εγώ, με πολλή δουλειά, ραντεβού με την νοσοκόμα του γραφείου για να μου πάρει αίμα για κάτι ειδικές εξετάσεις που έπρεπε να κάνω (με το μαγικό της χέρι καθώς 90% των φορών δυσκολεύονται πολύ ενώ εκείνη τα κατάφερε με την πρώτη!), γυμναστική το μεσημέρι (yes!), συνάντηση με τη φίλη & συνάδελφο Hasti που είχαμε να τα πούμε καιρό, και αναχώρηση αργά ώστε να παραλάβω και τον μικρό από το ποδόσφαιρο.
• Επιστροφή σπίτι, αναχώρηση του συνοδοιπόρου για το μπάσκετ του, μπάνια - μουσικές - συζητήσεις εμείς.
• Στην τσάντα του Στέφανου, κάτω - κάτω, βρήκα ακόμη ένα δωράκι που είχε ετοιμάσει για τη γιορτή της μητέρας και το οποίο είχε ξεχάσει. Ένα λουλούδι όπου τα πέταλα ήταν κατακκόκινες καρδούλες, 4 στο σύνολο. Στη μία είχε γράψει "Je t'aime", στην άλλη είχε ζωγραφίσει καρδούλες, στην τρίτη είχε γράψει στα ελληνικά "Να είμαστε όλοι καλά" και στην τέταρτη "Να γίνει καλά η Ζέττα". Ο γλυκός μου!
• Ξέρει ότι καλύτερες ευχές δεν μπορούσα να ζητήσω! Και ενώ προσπαθώ να μην του μεταφέρω την συνεχή μου έγνοια, το άγχος και τη στεναχώρια για την Ζέττα, σίγουρα τα νιώθει όλα.
• Πόσο συγκινήθηκα.... 
• Τετάρτη, και το γεμάτο πρόγραμμα είχε και ραντεβού με τη νέα μου γυναικολόγο.
• Ραντεβού που είχα κλείσει από τον Ιανουάριο και το πρώτο διαθέσιμο για νέους πελάτες ήταν μέσα Μαΐου. Ελβετική πραγματικότητα.
• Η συγκεκριμένη γιατρός ήταν συστημένη από μια φίλη η οποία είχε παιδευτεί πολύ, με αρκετά γυναικολογικά θέματα.
• Μισή ώρα λοιπόν οδήγηση μέχρι το πανέμορφο, παραλίμνιο Rolle το οποίο δεν είχε επισκεφθεί ποτέ.
• Έφτασα λίγο νωρίτερα (κλασικά όταν επισκέπτομαι νέα μέρη και δεν μπορώ να υπολογίσω κίνηση, παρκάρισμα κτλ) οπότε περπάτησα λίγο στον κεντρικό δρόμο με τα πανέμορφα μικρά μαγαζάκια.
• Μπήκα σε ένα το οποίο ήταν ένα μείγμα αντικερί και βοτάνων / τσαγιών. Τόσο όμορφο και τόσο ιδιαίτερα όλα τα αντικείμενα. Από εκεί πήρα και αυτό το μικρό έργο ασιατικής τέχνης που βλέπετε στη φωτογραφία το οποίο βρήκε τη θέση του στην ιαπωνική κερασιά μας.
• Μία ώρα διήρκησε η συζήτηση με την γυναικολόγο, πήρε το ιστορικό μου και της εξήγησα πολλά και διάφορα. Από την ενδομητρίωση που είχα (και μάλλον ακόμα έχω) μέχρι το πρόσφατο τραύμα με το εγκεφαλικό της αδελφής μου. Γιατί ναι, πιστεύω ότι είμαστε ένα και δεν μπορείς να χωρίσεις τον εαυτό σε κομμάτια. Όλα είναι συγκινωνούντα δοχεία.
• Εκείνη άκουσε με υπομονή και γλυκύτητα, μου έκανε αρκετές ερωτήσεις και ένιωσα ότι είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος.
• Ζήτησε να κάνω κάποιες επιπλέον εξετάσεις και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για τον Σεπτέμβριο ώστε να πάρουμε τις αποφάσεις μας.
• Τα νέα δεν είναι ευχάριστα αλλά ένιωσα ότι έχω πλέον μια σύμμαχο που μπορεί να με κατευθύνει και που με καταλαβαίνει.
• Επιστροφή σπίτι και κατευθείαν στις συναντήσεις καθώς είχα το QBR (Quarter Business Review) με την ομάδα της Ελλάδας και πολλές ακόμη κεντρικές ομάδες.
• Και πήγε τόσο καλά! Είμαι πολύ περήφανη για αυτούς αλλά και για τη σχέση εμπιστοσύνης και αλληλοϋποστήριξης που έχουμε. Και όχι, δεν είναι δεδομένο επειδή είμαι και εγώ Ελληνίδα.
• Το απόγευμα περπάτησα μέχρι το σχολείο του Στέφανου, ήρθε και ο συνοδοιπόρος από το γραφείο, και όλοι μαζί αποφασίσαμε να αδράξουμε τη μέρα & τον ήλιο, να αναπνεύσουμε (κυριολεκτικά και μεταφορικά), και έτσι πήγαμε στο κοντινό μας tennis club για να παίξει λίγο ο Στέφανος και να φάμε όλοι μαζί κάτω από τα πλατάνια.
• Πέμπτη, και συνεχίστηκε η ανοιξιάτικη, ηλιόλουστη εβδομάδα!
• Έμεινα να δουλέψω από το σπίτι και το απόγευμα ήταν η δική μου σειρά να πάρω τον Στέφανο και τον Noam για την προπόνηση ποδοσφαίρου.
• Μαζί πήρα και το καινούργιο μου βιβλίο το οποίο καθόταν στο ράφι πολύ καιρό και δεν αποφάσιζα να το ξεκινήσω (εν μέρη λόγω του μεγέθους του): το κλασικό masterpiece το οποίο διαδραματίζεται στις Ελβετικές Άλπεις, το Magic Mountain του Thomas Mann.
• Κάθισα λοιπόν στο εστιατόριο δίπλα στο γήπεδο, παρήγγειλα μια σπιτική λεμονάδα, άπλωσα τα πόδια μου στο πεζούλι και διάβασα θαυμάζοντας (και φωτογραφίζοντας) παράλληλα το ειδυλλιακό σκηνικό με τα ιστιοπλοϊκά και τη λίμνη.
• Τόσο ειδυλλιακό που μια φίλη μου έστειλε μήνυμα βλέποντας τη φωτογραφία στο Instagram, αν είμαι στην Ελλάδα.
• Παραλαβή των ποδοσφαιριστών και επιστροφή σπίτι για οικογενειακό δείπνο, μπάνια, συζητήσεις, ξεκούραση....
• Το βράδυ είχαμε και έκτακτο επισκέπτη, τον φίλο γιατρό Γιάννη, ο οποίος είχε επαγγελματικό δείπνο στα μέρη μας και επίσκεψη στο τοπικό νοσοκομείο την επομένη οπότε διανυκτέρευσε σε εμάς.
• Παρασκευή, γρήγορο πρωινό παρέα και με τον Γιάννη, και μάθημα γαλλικών.
• Και η ημέρα ήταν πιο ήρεμη επαγγελματικά οπότε μπόρεσα να προχωρήσω και κάποια γραφειοκρατικά.
• Το απόγευμα είχαμε έκτακτη συνάντηση με την ευρύτερη ομάδα (με όλα τα HUBs άρα με συναδέλφους από την Νέα Υόρκη μέχρι την Τζακάρτα) για να μας ανακοινώσουν μέρος των αλλαγών στη δομή της εταιρείας.
• Δυστυχώς, σχεδόν κάθε χρόνο, έχουμε και από ένα περιβόητο reorg με ομάδες να αλλάζουν δομή / χώρα / σύσταση / υπεύθυνο / αρμοδιότητες.
• Αυτή τη φορά, μεταφερόμαστε κάτω από έναν άλλον VP αλλά -προς το παρόν τουλάχιστον- μένουμε με την παρούσα δομή και αρμοδιότητες. Ίδωμεν.
• Το απόγευμα παραλάβαμε τον Στέφανο και πήγαμε όλοι μαζί στο tennis club για το μάθημά του.
• Εμείς μάθημα δυστυχώς δεν κάναμε (γιατί άλλαξαν οι κανονισμοί και έχει περιορισμούς συγκεκριμένες ώρες) αλλά καθίσαμε οι δυο μας κάτω από τον ήλιο, συζητήσαμε, ήπιαμε ένα κρασί, μιλήσαμε με τους φίλους (έχει γίνει στέκι ελλήνων το club) και επιστρέψαμε σπίτι για μακαρονάδα.
• Το βραδάκι μου έδειξε ο Στέφανος ένα tutorial που έκαναν στο UAPE για να ζωγραφίσεις ένα Nintendo Switch σε απλό χαρτί Α4 το οποίο ανοίγει και κλείνει. 
• Ώρα πολλή καθήσαμε παρέα στο τραπέζι και κάναμε το δικό μας.
• "Μαμά, ο Super Mario σου είναι τέλειος".
• Πού να τον βλέπατε............ οριακά καταλάβαινες ποιος είναι.
• Στο μέτωπο της αδελφής μου, βγήκαν τα αποτελέσματα των βιοψιών και εν τέλει, δεν είχε την λοίμωξη που όλοι περίμεναν. Μια κατεύθυνση έδωσαν αλλά αναμένεται η γνωμάτευση του λοιμωξιολόγου την Τρίτη.
• Σάββατο, και στο τουρνουά δεν πήγε αυτήν τη φορά ο Στέφανος για να πάει (επιτέλους) και στο ελληνικό σχολείο.
• Εγώ κατηφόρισα για τη γυμναστική μου (με την Τίνα απούσα αυτήν τη φορά), συνάντησα την Ηρώ, φτιάξαμε από ένα poke bowl η κάθε μία, καθίσαμε για καφέ, ήρθε και ο συνοδοιπόρος και οι 3 μας περάσαμε δυο ωρίτσες μέχρι να παραλάβουμε τον Στέφανο από το ελληνικό σχολείο.
• Και το πρόγραμμα είχε συνέχεια, στο αγαπημένο Montebenon και την εντυπωσιακή του βεράντα, παρέα με τη δασκάλα του Στέφανου στο ελληνικό σχολείο (την φίλη μας Σοφία), τον Γρηγόρη, την Ηρώ και τον Γιάννη (τα κορίτσια τους ήταν σε πάρτυ), και ακόμη ένα ζευγάρι φίλων (τον Χρήστο με την Κωνσταντίνα).
• Ο Στεφανάκος ήταν το μόνο παιδί αλλά ήταν τόσο συνεργάσιμος και χαρούμενος.
• Πηγαινοερχόταν στην κοντινή παιδική χαρά, συμμετείχε στις συζητήσεις μας, τσιμπούσε από τα πιάτα των φίλων ...
• Εμείς περάσαμε πολύ ωραία, ήπιαμε τα κοκτέιλς μας, συζητήσαμε περί μωρών και γεννήσεων (καθώς η Κωνσταντίνα και ο Χρήστος αναμένουν το πρώτο τους παιδί τον Ιούλιο), περί δουλειών, θερινών πλάνων, και αργά το απόγευμα επιστρέψαμε σπίτι.
• Μπάνια, συμμαζέματα και 21.00 πήραμε θέσεις για τον τελικό της Eurovision.
• Πέρσι ήταν η πρώτη φορά που τον είχαμε παρακολουθήσει με τον Στέφανο μέχρι τέλους, και έκτοτε είναι φαν.
• Οι 3 μας λοιπόν καθίσαμε μέχρι τη 01.00 ώστε να δούμε τον Αυστριακό τραγουδιστή να κερδίζει. Πρώτη φορά ψηφίσαμε κιόλας.
• Η Ελλάδα, για τα πρακτικά, με την Κλαυδία, κατέκτησε την εντυπωσιακή 6η θέση, με ένα "δύσκολο" τραγούδι, στην ελληνική γλώσσα.
• Κυριακή, και ο Στεφανάκος σηκώθηκε στις 09.00!!
• Ήσυχο πρωινό σπίτι, με καφέ, γράψιμο, πλυντήρια, ήλιο, τα μαθήματα του Στέφανου.....
• Το μεσημέρι είχαμε όμως κλείσει το πρώτο μας οικογενειακό ματς στο κοντινό μας tennis club. 
• Ήλιος, οι 3 μας, χωμάτινο γήπεδο τέννις.... εξαιρετικά!
• Ιδρώσαμε, παίξαμε, ρουφήξαμε ήλιο, κοκκινίσαμε και λίγο, και επειδή το γήπεδο ήταν ελεύθερο μετά από εμάς, παίξαμε τελικά 1,5 ώρες περίπου.
• Γρήγορα - γρήγορα επιστρέψαμε σπίτι για μπάνια και μαγειρικές (σπιτικά σουβλάκια, εμένα με μανιτάρια, για τα αγόρια με κοτόπουλο).
• Παίξαμε λίγο και το καινούργιο παιχνίδι με κάρτες του Στέφανου, το Skyjo, το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον, γρήγορο και έξυπνο. Μάλλον το νέο hit του καλοκαιριού.
• Σε λιγότερο από ώρα, αναχωρήσαμε ξανά, αυτήν τη φορά για την άλλη πλευρά της Λωζάνης, και το πρώτο μας οικογενειακό ματς ποδοσφαίρου, υποστηρίζοντας την τοπική ομάδα Lausanne Sport που είναι στις τοπ 5 της Α' κατηγορίας.
• Εντάξει..... από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω αριθμώντας τις διαφορές στην εμπειρία μεταξύ ελληνικού αγώνα Α' κατηγορίας και ελβετικού.
• Και σκεφτείτε ότι ήταν ντέρμπι καθώς έπαιζαν με την Lugano και ανταγωνίζονταν για την 4η θέση η οποία βγάζει την ομάδα στους Ευρωπαϊκούς αγώνες.
• Μπήκαμε σε 2 λεπτά (στην κυριολεξία) απλά σκανάροντας τα εισιτήριά μας, έριξαν μια γρήγορη ματιά στην τσάντα μου, και αφού πήραμε τα νερά μας, καθίσαμε στις θέσεις μας.
• Οι "φανατικοί" της Λωζάνης, οι Loz Boys, δεν σταμάτησαν λεπτό να τραγουδούν, να χειροκροτούν, να παίζουν τύμπανα, να κουνούν τις σημαίες. Πραγματικά ακούραστοι!
• Το γήπεδο γεμάτο οικογένειες και μια μικρή ομάδα οπαδών της αντίπαλης ομάδας (ήταν δεν ήταν 50) οι οποίοι τραγουδούσαν και αυτοί non-stop, αλλά άναψαν και μερικά βεγγαλικά.
• Η πλάκα είναι ότι η Λωζάνη είναι γαλλόφωνη και το Λουγκάνο ιταλόφωνο οπότε τα συνθήματα ήταν στις αντίστοιχες γλώσσες και μόνο όταν ήθελαν οι μεν να βρίσουν τους δε, άλλαζαν γλώσσα!
• Οι ανακοινώσεις (ακόμα και για τις αλλαγές) βεβαίως και στις 2 γλώσσες.
• Ενώ η ομάδα προηγήθηκε, τελικά ο αγώνας έληξε 1-1 με πέναλτι που κέρδισε η Lugano.
• Εμείς περάσαμε πολύ ωραία, πέρασε η ώρα χωρίς να το καταλάβω, και όμορφα και ήσυχα όπως μπήκαμε, βγήκαμε από το γήπεδο και περπατήσαμε μέχρι το πάρκινγκ για να επιστρέψουμε σπίτι.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα