HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα, και γραφείο δεν πήγα καθώς είχα τα μικρά αγόρια το απόγευμα για το τέννις.
• Έτσι, δούλεψα από το σπίτι.
• Το πρωί, κατά τις 07.30 που κατέβηκα στο σαλόνι, βρήκα τον Στέφανο ξύπνιο (βεβαίως) αλλά αυτή τη φορά είχε ξεκινήσει να φτιάχνει ένα lego super mario!
• Το μεσημέρι ήταν και ένα σημαντικό meeting - training που είχα διοργανώσει για όλη την Ευρώπη, με 3 ομιλητές από τις κεντρικές ομάδες, το οποίο σκέφτηκα και διοργάνωσα όλο μόνη, οπότε είχα πολλή, θετική αγωνία να δω πώς θα πάει.
• Και πήγε πολύ καλά!
• Το απόγευμα παρέλαβα τον Στέφανο και τον Benjamin από το σχολείο, καθίσαμε λιγάκι σπίτι, τσίμπησαν το gouter τους και πήγαμε στο τέννις.
• Από εκεί έκανα εγώ μία συνάντηση (με δυσκολίες γιατί για κάποιον λόγο δεν λειτουργούσε καλά το ίντερνετ αλλά οκ), ήπια έναν καφέ, απόλαυσα φύση, ησυχία και τέννις, και επέστρεψα σπίτι μαζί με τα αγόρια.
• Ο Benjamin έμεινε να φάει μαζί μας (σολομό και πατατοσαλάτα) οπότε ο Στέφανος ήταν τρισευτυχισμένος.
• Στο ελληνικό μέτωπο, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την επιστροφή της αδελφής μου σπίτι της μετά από έναν ολόκληρο χρόνο.
• Φοβερό milestone, το οποίο φέρνει πολλή χαρά (βεβαίως) αλλά και πολλά άγχη, διαδικαστικά, άγνωστες πτυχές και αγωνίες.
• Η επιστροφή δεν είναι ούτε χρονικά ούτε ποιοτικά όπως την περιμέναμε (και όπως μας είχαν διαβεβαιώσει δεκάδες ειδικότητες γιατρών) αλλά είναι επιστροφή όπως και να 'χει.
• Τρίτη, και το σχολικό πρόγραμμα του Στέφανου είχε πισίνα το πρωί και μπουγέλο το απόγευμα!
• Είναι η τελευταία σχολική εβδομάδα και μαθήματα δεν κάνουν πλέον οπότε κάθε ημέρα έχει ειδικό πρόγραμμα με εκδρομές, παιχνίδια και βεβαίως ειδικές προετοιμασίες (άλλες τσάντες, άλλα ρούχα, άλλα φαγητά).
•  Εγώ πήγα γραφείο, έκανα το body pump μου το μεσημέρι, συνάντησα στα γρήγρα την Ηρώ, και γέμισε η ημέρα με συναντήσεις.
• Παρέλαβα τον μικρό και επιστρέψαμε σπίτι στον συνοδοιπόρο.
• Μαζέψαμε και 3 κεράσια από την πίσω κερασιά μας και ήταν πεντανόστιμα.
• Τετάρτη, και γραφείο και για τους δυο μας.
• Πολλές συναντήσεις (αρκετές μακροσκελής), συμπεριλαμβανομένης της πρώτης μας με τον νέο μας VP.
• Δείχνει νομίζω επαγγελματική ωριμότητα (ή την έλλειψη αυτής) να γνωρίζεις πότε και πόσο να μιλάς σε συναντήσεις που περιλαμβάνουν πολλά άτομα (στη συγκεκριμένη περίπτωση πάνω από 20). Δυστυχώς κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία για αυτο-προβολή και για να κάνουν one to one συζήτηση ενώπιων όλων των υπολοίπων. Tragique.
• Παραλαβή του Στέφανου, μακαρόνια για βραδινό και μαγειρικές.
• Βλέπετε, για αρκετές από τις εκδηλώσεις για το κλείσιμο της χρονιάς, κάτι πρέπει να συνεισφέρουμε. Φτιάξαμε λοιπόν vanilla muffins για το πρωινό που θα φάνε όλοι μαζί το πρωί της Παρασκευής και τυρόπιτα για το apero με την ομάδα του ποδοσφαίρου. 
• Λίγο κηπουρική και λίγο Master Chef με νικητή τον Νέστορα.
• Με συγκίνησε πολύ αυτός ο νεαρός μάγειρας, για πολλά, αλλά κυρίως για την μοναδική σχέση που έχει με τον αδελφό του ο οποίος έχει σύνδρομο down. Και το πιο συγκινητικό ήταν για εμένα ότι ουδέποτε ανέφερε αυτήν τη λεπτομέρεια όταν μιλούσε για τον αδελφό του όλους αυτούς τους μήνες και εξηγούσε πως είναι ο καλύτερός του φίλος.
• Όσο πιο ορατοί και παρόντες είναι αυτοί οι άνθρωποι στην κοινωνία, τόσο το καλύτερο για όλους.
• Πέμπτη, δουλειά από το σπίτι για όλους και πρώτη επίσκεψη του κηπουρού το μεσημέρι να καθαρίσει το έξω μας παρτέρι που είναι υποτίθεται κοινό με τον γείτονα (το οποίο όμως μόνο εμείς περιποιούμαστε).
• Και μέσα στην ημέρα είχα συνάντηση και με την ομάδα της Φιλανδίας και στο τέλος πιάσαμε την συζήτηση με τον Lauri για τις θερινές διακοπές.
• Μου εξήγησε λοιπόν ότι όλους, μα όλους, τους παιδικούς του Σεπτέμβριους τους έχει περάσει οικογενειακώς στην Ελλάδα. Σε άλλο νησί κάθε φορά, αλλά πάντα στην Ελλάδα.
• Οι γονείς του, συνταξιούχοι πια, ακόμα έχουν ελληνικά αγάλματα στο σπίτι, μαγειρεύουν παστίτσιο και ακούνε Φαραντούρη.
• Πόση συγκίνηση!
• Παραλαβή του Στέφανου και σερί στο Lutry για το apero της ομάδας ποδοσφαίρου.
• Απαρτία είχαμε, 20+ γονείς και άλλα 20+ παιδιά, οι μεγάλοι ψήσαμε, ήπιαμε, τσιμπήσαμε από αυτά που είχαμε φέρει και τα είπαμε, ενώ τα μικρά έπαιζαν δίπλα στο γήπεδο ποδόσφαιρο, κρυφτό και ότι άλλο μπορείτε να φανταστείτε.
• Δυστυχώς όμως, η τόσο όμορφη βραδιά έκλεισε δυσάρεστα καθώς ο φίλος και συναθλητής του, Noam, έσπασε το χέρι του και έτρεχε στα επείγοντα βραδιάτικα για γύψο.
• Άκυρες λοιπόν οι διακοπές της οικογένειάς του που θα ξεκινούσαν την Κυριακή.
• Στα ευχάριστα όμως, η αδελφή μου επέστρεψε σπίτι της! Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο!
• Αχ.... μεγάλη υπόθεση, μεγάλη κατάκτηση!
• Επέστρεψε και ελπίζουμε η εξέλιξη να είναι μόνο θετική.
• Παρασκευή, με το τελευταίο μάθημα γαλλικών της "σχολικής χρονιάς" και δουλειά από το σπίτι, για εμένα, και το τελευταίο μάθημα στην Τρίτη Δημοτικού (ή αλλιώς 5Ρ) για τον Στεφανάκο.
• Αρκετές συναντήσεις οπότε έφτασε το απόγευμα χωρίς να το καταλάβω.
• Τελευταίο μάθημα και για το τέννις και τον Στεφανάκο για αυτήν την σεζόν, οπότε τον παραλάβαμε και πήγαμε όλοι παρέα (εμείς κλασικά για έναν καφέ και εκείνος για το μάθημα).
• Για να γιορτάσουμε το κλείσιμο του σχολείου, παραγγείλαμε σούσι (κατόπιν επιθυμίας του μαθητή της οικογένειά μας) και φάγαμε παρέα σπίτι.
• Το βράδυ ξεκινήσαμε και τις μαγειρικές για τους καλεσμένους μας του Σαββάτου.
• Σάββατο, και μόνη και έρημη κατέβηκα στο κέντρο για τη γυμναστική μου ενώ ο συνοδοιπόρος υποδέχτηκε τον φίλο Γιάννη για κηπουρική (η καλύτερή τους!).
• Επιστροφή σπίτι για να ετοιμάσουμε το σπίτι και τις μαγειρικές (παστίτσιο κανονικό & μανιταριών και δύο σαλάτες: σπανάκι - φέτα - φράουλες και μαρουλάκια - μήλο - ροκφόρ).
• Μεσημεράκι κατέφτασε η οικογένεια της Ηρούς και η Σοφία με τον Γρηγόρη, και παρέα περάσαμε σχεδόν όλη την ημέρα.
• Φάγαμε, ήπιαμε, τα είπαμε, καθίσαμε έξω, και μέσα, συζητήσαμε για χίλια δυο, τα μικρά έπαιζαν ωραία, και αργά το απόγευμα αγκαλιαστήκαμε και αλληλο-ευχηθήκαμε καλές διακοπές.
• Συμμαζέματα (πολλά!), πλυντήρια, μπάνια, βιντεοκλήσεις....
• Η αδελφή μου τα πάει πολύ καλά στο σπίτι της, με όλο και περισσότερη ανεξαρτησία μέρα με την μέρα!
• Της έστειλα λουλούδια έτσι για το καλωσόρισμα.
• Κυριακή, και είμασταν αποφασισμένοι να ζήσουμε μια καλοκαιρινή ημέρα στην Ελβετία.
• Βάλαμε λοιπόν μαγιώ και κατά τις 10.30 βρήκαμε την Ηρώ με τα κορίτσια στην αγαπημένη μας μικρή παραλία του Lutry.
• Κόσμος;;; ΧΑΜΟΣ! Τέτρις έπαιζες για να βρεις χώρο.
• Βρήκαμε όμως και εκεί περάσαμε 4-5 ώρες.
• Φούσκωσε ο συνοδοιπόρος και το κανό και τα πήγε βόλτα τα μικρά.
• Κολυμπήσαμε, φάγαμε, τα μικρά έπαιξαν - βούτηξαν - δροσίστηκαν, και απογευματάκι επιστρέψαμε στους 32 βαθμούς και στο σπίτι.
• Μπάνια, συμμαζέματα και ξανά έξω, αυτήν τη φορά στο σπίτι της Ιλιάνας και του Βασίλη για ένα κρασί και ελαφρύ βραδινό στο μπαλκόνι.
• Τα είπαμε, χαιρετηθήκαμε και με αυτούς (καθώς θα τα ξαναπούμε στο τέλος του καλοκαιριού) και κατά τις 22.00 είμασταν σπίτι.

Καλή εβδομάδα!

Έφτασε ο Ιούλιος! Και εμείς μετράμε αντίστροφα για Ελλάδα.

ανδριάνα