HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα! Και όπως γίνεται πάντα μετά από διακοπές και αργίες, η ημέρα ήταν φουλ!
• Εγώ έμεινα να δουλέψω από το σπίτι ενώ ο συνοδοιπόρος πήγε γραφείο.
• Με μια ανάσα έφτασε το απόγευμα και παρέλαβα τον Στεφανάκο για το τέννις.
• Υπό βροχή αλλά με την ελπίδα ότι θα έχει μάθημα.
• Και όντως είχε αφού η βροχή ηρέμησε και εν τέλει σταμάτησε.
• Εγώ είχα ένα call οπότε κάθισα με τον υπολογιστή μου στο εστιατόριο και έκανα τη δουλίτσα ήσυχα και ωραία.
• Είναι πολυτέλεια να νιώθεις ότι έχεις επιλογές και ελευθερίες. Τίποτα δεν μπορεί να το εξαγοράσει αυτό.
• Σπίτι μας περίμενε ο συνοδοιπόρος για να φάμε παρέα.
• Τρίτη, και γραφείο εγώ - σπίτι ο συνοδοιπόρος.
• Γεμάτη μέρα, ξανά, αλλά κατάφερα να τα πω στα γρήγορα με την Victoria, να κάνω το μεσημεριανό μου Body Pump (ο δάσκαλος με υποδέχτηκε με "welcome queen") και να παρακολουθήσω και ένα σύντομο μάθημα πρώτων βοηθειών γύρω από τον πνιγμό.
• Ο συνοδοιπόρος είχε πάει τον μικρό στο ποδόσφαιρο, οπότε εγώ πήγα να τον παραλάβω.
• Έφτασα και λίγο νωρίτερα και κάθισα να τον θαυμάσω.
• Και το βράδυ έριξε (πάλι) μια καταιγίδα! Πω πω! Απίστευτες ποσότητες νερού!
• Τροπικό έχει γίνει το κλίμα της Ελβετίας! Ήλιος, υγρασία, καταιγίδα και φτου και από την αρχή.
• Είχε και ο συνοδοιπόρος μάζωξη με την ομάδα μπάσκετ για το κλείσιμο της χρονιάς.
• Έτσι, ήπιαν τις μπύρες τους και έφαγαν τις πίτσες τους στο Lacustre.
• Τετάρτη, και πάλι εναλλάξ σπίτι - γραφείο με τον συνοδοιπόρο.
• Σπίτι λοιπόν για εμένα, με ωραίο ήλιο, δουλειές, projects.... 
• Έκοψα και 3 από τις παιώνιές μας και τις έβαλα στα μικρά βαζάκια που έχω.
• Έχουν ένα βαθύ μπορντό χρώμα, ξεκινούν σαν σφαίρες και ξεδιπλώνονται σιγά σιγά.
• Κάθε χρόνο, πιστές στο ραντεβού τους.
• Ακόμα θυμάμαι την έκπληξή μου τη πρώτη άνοιξη σε αυτό το σπίτι που άρχισαν να βγαίνουν κάτι ψηλοί βλαστοί από το πουθενά και μετά αυτές οι σφαίρες.
• Βολβοί βλέπετε.
• Το βράδυ, μια από τα ίδια, με τρελή καταιγίδα!
• Πέμπτη, και γραφείο ξανά.
• Και το πρωί τα είπαμε με την παιδική μου φίλη Κατερίνα, οδηγώντας εκείνη για το Μαρούσι και εγώ για το Vidy. 
• Παράλληλα! Τόσο κοντά και τόσο μακριά ταυτόχρονα.
• Και τα νέα της ήταν πολύ θετικά, με τη νέα της δουλειά και τη νέα καθημερινότητα, και πολύ χάρηκα.
• Της είπα και εγώ τα δικά μου (που τόσο ευχάριστα δεν τα λες) αλλά πάντα ξελαφρώνεις όταν τα βγάζεις από μέσα σου.
• Έκανε και η αδελφή μου μία μικρό-επέμβαση η οποία την είχε αγχώσει αλλά πήγαν όλα καλά και ηρέμησε και εκείνη.
• Έχουν σταματήσει και τα στομαχικά της προβλήματα και προγραμματίζεται σιγά - σιγά η επιστροφή της σπίτι.
• Επιστροφή, όχι υπό της συνθήκες που περιμέναμε, αλλά επιστροφή όπως και να 'χει.
• Μακάρι σε αυτό το νέο κεφάλαιο να βρει την ηρεμία της, την αισιοδοξία και τη δύναμη ώστε να επιταχύνει την ανάρρωσή της.
• Υπό βροχή έκανε το απόγευμα την προπόνησή του ο Στεφανάκος στο ποδόσφαιρο, η οποία είχε σταματήσει όταν πήγα να τον πάρω επιστρέφοντας από τη δουλειά.
• Το βράδυ διάβασα και τα γαλλικά μου που τον τελευταίο καιρό τα αφήνω τελευταία στιγμή....
• Παρασκευή! Και μετά το πρωινό - πρωινό μάθημα γαλλικών έφυγα κατευθείαν για το κομμωτήριο.
• Μετά, με ανανεωμένο και βαμμένο μαλλί, επέστρεψα σπίτι με γεμάτο εργασιακό πρόγραμμα και το απόγευμα, απαρτία στο tennis club.
• Ο μικρός στο μάθημά του και εμείς κάτω από τον ωραίο ήλιο με ένα κρύο τσάι.
• Ξεκίνησε και η αντίστροφη μέτρηση για το ταξίδι που περιμέναμε πώς και πώς! Το πρώτο μας στην Αφρική.
• Κάναμε τα check - ins μας, φτιάξαμε βαλίτσες, αδειάσαμε ψυγεία και προσπαθήσαμε να κοιμηθούμε νωρίς γιατί θα αναχωρούσαμε νύχτα για το αεροδρόμιο.
• Ο Στεφανάκος έβαλε το δικό του ξυπνητήρι στην Alexa και 03.00 νταν πετάχτηκε από το κρεβάτι του όλο ενθουσιασμό και ήρθε να μας ξυπνήσει.
• Γρήγορες ετοιμασίες και αναχώρηση για το αεροδρόμιο της Γενεύης με σκοτάδι, κρύο και βροχή!
• Ταυτόχρονα παρκάραμε με τους φίλους (την οικογένεια της Ηρούς και του Γιάννη) και ξεκινήσαμε για τις πύλες.
• Και τσουπ! Να 'σου η ατελείωτη ουρά! ΣΟΚ.
• Το μεγαλύτερο 4ήμερο της Άνοιξης και τα μισά μηχανήματα ελέγχου δεν τα είχαν σε λειτουργία. Δηλαδή.... jesus!
• Τέλος πάντων, τα καταφέραμε, πήραμε και δυο κρουασάν στο χέρι και μπήκαμε στην πτήση της TAP για Λισαβώνα και μετά Μαρακές!
• Με την Ηρώ δεν σταματήσαμε τις συζητήσεις, τα μικρά έπαιζαν διάφορα, και φτάσαμε χωρίς να το καταλάβουμε.
• Μια ώρα είχαμε όλη και όλη connection, περάσαμε γρήγορα τον έλεγχο διαβατηρίων και επιβιβαστήκαμε για Μαρόκο.
• Κατά τις 11.00 είμασταν εκεί και μας περίμενε ο οδηγός για να μας πάει στο Ριάντ που είχαμε κλείσει.
• Σύντομη διαδρομή, είκοσι περίπου λεπτών.
• Πόση χαρά, πόσος ενθουσιασμός που θα γνώριζα έναν τόπο τόσο διαφορετικό από όλα όσα έχω δει μέχρι τώρα.
• Το Ριάντ μας ήταν απλά εντυπωσιακό! Στο κέντρο της Medina, ένα τριώροφο σπίτι, με σαλόνι και τραπεζαρία και στην ταράτσα, με μικρή πισινούλα στην εσωτερική αυλή με παγωμένο νερό, πανέμορφη και πολύ προσεγμένη διακόσμηση και δύο εξαιρετικά εξυπηρετικούς νέους που μας έκαναν να αισθανόμαστε σαν στο σπίτι μας.
• Στο πακέτο της διαμονής ήταν η καθαριότητα αλλά και το πρωινό το οποίο το έφτιαχνε κάθε πρωί μια κυρία που ερχόταν.
• Speechless!
• Αφήσαμε βαλίτσες και πήγαμε με τα πόδια σε ένα κοντινό εστιατόριο γιατί είχαμε πεθάνει από την πείνα.
• Ήταν και μία μεγάλη μουσουλμανική γιορτή οπότε πολλά μαγαζιά ήταν κλειστά.
• Επιστρέψαμε, μοιράσαμε τα δωμάτια, τακτοποιηθήκαμε και βεβαίως βουτήξαμε στην πισίνα να δροσιστούμε.
• Το βραδάκι είχαμε κάνει κράτηση σε ένα από τα διάσημα εστιατόρια της πόλης, το El Fenn, για να γιορτάσουμε και τα γενέθλια της μικρής Αριάδνης.
• Ντυθήκαμε - στολιστήκαμε λοιπόν και παραγγείλαμε ένα ταξί - βαν να μας πάει γιατί ήταν σε μια άλλη περιοχή.
• Ζέστη!! Πω πω, πολλή! 38 βαθμούς είχε.
• Ήπιαμε στην αρχή τα κοκτέιλς μας, φάγαμε, φωτογραφίσαμε το εντυπωσιακό - κατακόκκινο σκηνικό, τα μικρά άραξαν σε κάτι μεγάλους καναπέδες δίπλα στην πισίνα, έσβησε η Αριάδνη το κεράκι της και επιστρέψαμε σπίτι.
• Ύπνος για τα μικρά, σύντομη βόλτα για τους άντρες στη γειτονιά να δουν τι παίζει, ταράτσα για εμάς.
• Κυριακή, και ανυπομονούσαμε να ζήσουμε την εμπειρία του σπιτικού, μαροκινού πρωινού.
• Η κυρία ήρθε από νωρίς, έστρωσε την τραπεζαρία της ταράτσας, έφτιαξε πίτες / ομελέτες / βραστά αβγά, μας είχε και μέλι, μαρμελάδα, ψωμί, εννοείται τσάι μέντας αλλά και γευστικότατο γαλλικό καφέ.
• Φάγαμε πολύ ωραία και ετοιμαστήκαμε για μια γεμάτη μέρα στην Medina. 
• Θα σας τα γράψω πιο αναλυτικά σε ξεχωριστή ανάρτηση.
• Εντυπωσιακά σοκάκια, χρώματα, παλάτια, αλλά κυρίως ευγένεια! Και ανακουφιστική αίσθηση ασφάλειας μέσα στο χάος.
• Επισκεφθήκαμε το πανέμορφο, μουσουλμανικό σχολείο του 14ου αιώνα, το Medersa Ben Youssef, πήραμε για τον Στέφανο μια εμφάνιση του Lamine Yamal (και έκανα παζάρι πρώτη φορά στη ζωή μου!), καθίσαμε σε μια πολύχρωμη αυλή για να πιούμε έναν χυμό (που ο Στέφανος έριξε όλο πάνω του με την πρώτη γουλιά, ευτυχώς που είχαμε την εμφάνιση του Yamal για να αλλάξει), βρήκαμε τυχαία το πανέμορφο εστιατόριο Le Jardin στο οποίο φάγαμε μεσημεριανό και δροσιστήκαμε και λίγο, και επιστρέψαμε στο σπίτι για λίγη ξεκούραση και μια βουτιά στην παγωμένη πισινούλα.
• Το δεύτερο μέρος της ημέρας είχε την πολυαναμενόμενη επίσκεψή μας στην έρημο!
• Το αρχικό ραντεβού ήταν για τις 15.00 αλλά με αυτά και με εκείνα πήγε 17.00 μέχρι να φύγουμε με το γκρουπάκι μας. Πάλι καλά γιατί κάποιοι άλλοι ξέμειναν και δεν εμφανίστηκε ποτέ το γκρουπ που είχαν κλείσει.
• Λιγότερο από ώρα ήταν η διαδρομή για την κοντινή έρημο Agafay.
• Κάναμε μια στάση και στον συνεταιρισμό γυναικών που παράγουν το διάσημο argan oil, κάναμε μια μικρή γευσιγνωσία στον κήπο κάτω από τα δέντρα, ψωνίσαμε και συνεχίσαμε.
• Αφού αγοράσαμε τα ειδικά μαντήλια και μας τα τύλιξαν με μεγάλη προσοχή και ευλάβια στο καθέναν μας, το πρόγραμμα της ερήμου είχε οδήγηση quads (δεν ξέρω πώς λέγονται στα ελληνικά! σαν τις γουρούνες της ερήμου, με 4 ρόδες, δύο θέσεις, και πολύ κούραση στο οδήγημα).
• Τα αγόρια πήγαν μαζί οπότε εγώ μοιράστηκα το quad με μια Αμερικανίδα φοιτήτρια που σπουδάζει στην Ισπανία.
• Οκ, σαν εμπειρία άξιζε αλλά δεν νομίζω να το ξανά έκανα.
• Το όχημα αυτό είναι πολύ βαρύ και δύσχρηστο, το κράνος μου δεν είχε μπροστινό προστατευτικό οπότε γέμισα με σκόνη, και γενικά η εμπειρία είχε αρκετή κακουχία.
• Ακολούθησε μια σύντομη διαδρομή με καμήλες (εγώ ανέβηκα με τον Στεφανάκο) και αποκορύφωμα το περιβόητο κατέβασμα (εντάξει! σούζα μπρος και σούζα πίσω) και μετά μεταφερθήκαμε σε ένα κοντινό μέρος που είχαν στήσει για βραδινό.
• Δεκάδες, μάλλον εκατοντάδες άτομα, χαμηλά τραπεζάκια, ζωντανή μουσική, tajine και show με φωτιές, υπό τη δύση του ηλίου.
• Πήγε 22.00 μέχρι να φύγουμε και σχεδόν μεσάνυχτα μέχρι να επιστρέψουμε στο σπίτι μας, κουρασμένοι, βρώμικοι αλλά και τόσο γεμάτοι.
• Δύο γεμάτες μέρες πέρασαν στο Μαρακές και μας περίμεναν δύο ακόμη. Και ήδη είμασταν όλοι τόσο χαρούμενοι με αυτήν μας την επιλογή. 
• Πόσα ερεθίσματα, πόσες νέες γεύσεις και εικόνες, πόση εξάσκηση στα γαλλικά μας, πόσα μαθήματα και για τα παιδιά ...... Ευγνώμων.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα