HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτέρα! Και η ημέρα προβλεπόταν πολλή γεμάτη και ενδιαφέρουσα.
• Όλοι μαζί αναχωρήσαμε για το γραφείο και το σχολείο, και πρωί - πρωί είχα ραντεβού με την αγαπημένη μου Victoria για να τα πούμε, με έναν ζεστό καφέ, τώρα που δεν ανήκει πια στην ομάδα μας και έχουμε 2 ορόφους διαφορά.
• Από τις 10.00 μέχρι τις 16.00 είχαμε το QBR της ομάδας μας, το Quarterly Business Review δηλαδή για το 3μηνο που έκλεισε.
• Οι της Λωζάνης μαζευτήκαμε σε μια αίθουσα (είμασταν 6-7) και οι υπόλοιποι online και μέσα σε όλες αυτές τις ώρες συζητήσαμε τα projects και τα αποτελέσματα του τρίτου τριμήνου του 2025.
• Κατά τη μία, κάναμε και διάλειμμα για φαγητό και αυτή τη φορά το είχε πάρει το μάθημα ο καλός μας διευθυντής και είχε παραγγείλει φαγητό στην αίθουσα.
• Την προηγούμενη φορά είχαμε αργήσει να κάνουμε το διάλειμμα και τα εστιατόρια είχαν κλείσει οπότε μείναμε με ότι βρήκαμε.
• Όπως και να'χει, ήταν ωραία που φάγαμε όλοι μαζί.
• Και επειδή το μενού ήταν κρεατοφαγικό, εγώ είχα τη δική μου μικρή καμπάνα με χορτοφαγικό πιάτο.
• Την τελευταία ώρα της συνάντησης την αφιερώσαμε μισή στην Victoria (ώστε να την αποχαιρετίσουν και όσοι δεν βρίσκονταν στη Λωζάνη) και την άλλη μισή σε έναν guest speaker από το Region.
• Στις 17.00 είχαμε το επίσημο farewell της Victoria το οποίο ήταν σε κλειστό κύκλο -σεβόμενοι την επιθυμία της- με σαμπάνιες και σούσι.
• Της δώσαμε και το δώρο που της είχαμε πάρει (ένα φουλάρι καθώς τα φοράει πολύ) και ενθουσιάστηκε!
• Τα είπαμε, θυμηθήκαμε τα παλιά, συγκινηθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε και κατά τις 19.00 αναχώρησα με την Hasti για τα σπίτια μας.
• Τρίτη, και γραφείο ξανά.
• Και η ημέρα ξεκίνησε ιδανικά με online συνάντηση με την ομάδα της Ελλάδας.
• Το μεσημέρι ακυρώθηκε μια συνάντηση οπότε κατάφερα να πάω στο μάθημα Body Pump, έκανα και την σάουνά μου και επέστρεψα με ζεστή σαλάτα στο γραφείο για να συνεχίσω τη δουλειά.
• Το απόγευμα είχαμε και το τελευταίο roundtable του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας το οποίο έγινε live από το κτίριό μας.
• Μέρες ολόκληρες έστηνε η εταιρεία παραγωγής.
• Με τον συνάδελφο Ben βρήκαμε θέσεις και το παρακολουθήσαμε και εμείς live.
• Η ημέρα έκλεισε με κατ' ιδίαν συνάντηση με την ομάδα της Ελβετίας (η οποία άλλαξε 100%) όπου γνώρισα νέους συναδέλφους με τους οποίους θα έχουμε πολλά να κάνουμε.
• Στο μεταξύ, στο καντόνι μας απεργούσε όλος ο δημόσιος τομέας καθώς ανακοινώθηκαν περικοπές για το 2026.
• Έτσι, ο Στέφανος επίσημα σχολείο δεν είχε αλλά, βάσει νόμου, είναι υποχρεωμένοι να απασχολήσουν τα παιδιά κάπως για τις σχολικές ώρες ώστε να καλυφθούν οι γονείς που δεν μπορούν να μείνουν σπίτι.
• Έτσι, ο Στεφανάκος επέλεξε να πάει στο σχολείο όπου έκαναν χειροτεχνίες και παιχνίδια.
• Το απογευματινό του όμως μάθημα drums κατέληξε σε περιπέτεια καθώς η δασκάλα του δεν μπόρεσε να είναι εκεί δια ζώσης λόγω του χιονιού στην περιοχή που ζει και έτσι ο Στέφανος έκανε το μάθημα στον καναπε του σαλονιού μας, με την δασκάλα σε βιντεοκλήση, και μια κατσαρόλα μπροστά του!
• Τι πλάκα!
• Επέστρεψα και εγώ σπίτι, τα είπαμε, κάναμε τα μπάνια μας, έπαιξαν τα αγόρια λίγο σκάκι, έκανα και εγώ μερικές δουλειές, και το βράδυ πήραν θέση για να παρακολουθήσουν μπάσκετ.
• Μέσα σε όλα, καταφτάνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα -δυστυχώς- διάφορα ωραιότατα γράμματα από το καντόνι και την κοινότητα για ελέγχους, εργασίες, επιθεωρήσεις που πρέπει να γίνουν στο σπίτι.
• Μία ηλεκτρολογική που έγινε πριν μερικές εβδομάδες λοιπόν, μας έβγαλε μια λίστα με μικρο-δουλειές που πρέπει να γίνουν (υποχρεωτικά! και μέσα σε 3 μήνες! και μόνο με συνεργεία εξουσιοδοτημένα!) και έτσι μέσα σε όλα, έπρεπε να κανονίσω και αυτό, με όλους τους εξαιρετικούς όρους στα γαλλικά βεβαίως.
• Τι ζούμε!
• Έτσι, για να μην χαλαρώνουμε.
• Να φανταστείτε ότι δεν επιτρέπεται ούτε μία πρίζα να μην είναι λειτουργική. Και ας μην την χρησιμοποιείς.
• Τετάρτη, και δουλειά από το σπίτι για εμένα καθώς είχα και τα πήγαινε - έλα του μικρού στο τέννις.
• Έτσι, δουλειά μέχρι το μεσημέρι, παραλαβή του μικρού από το σχολείο, οδήγηση μέχρι το Puidoux και το tennis club, έκανε το μάθημά του ο μικρός, δούλεψα εγώ κανονικά από το εστιατόριο, τον παρέλαβα, επιστρέψαμε σπίτι, μαγειρέψαμε και περιμέναμε τον συνοδοιπόρο να επιστρέψει από το γραφείο για να φάμε όλοι μαζί.
• Μέσα σε όλα, γιατί δεν μας έφταναν οι έγνοιες που έχουμε, ζούμε και το δράμα των Χριστουγεννιάτικων εορτασμών καθώς φέτος, για πρώτη φορά, δεν θα γιορτάσουμε όλοι μαζί. Όχι γιατί κάποιος θα λείπει ή κάποιος είναι άρρωστος, αλλά επειδή οι σχέσεις των εκεί μελών της οικογένειας έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο.
• Προφανώς και δεν θα μπω σε λεπτομέρειες αλλά είναι μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση.
• Πέμπτη, και έφυγα νωρίς καθώς στις 08.30 είχα ραντεβού για την πρώτη μου μαστογραφία & υπέρηχο στην Ελβετία.
• Στην Ελλάδα είχα κάνει, αλλά εδώ συνταγογραφείται μετά τα 50 οπότε για να κάνεις νωρίτερα πρέπει να συντρέχει ιατρικός λόγος.
• Ο δικός μου ήταν η έναρξη της ορμονικής θεραπείας.
• Στην ώρα τους με πήραν, δεν βρήκαν κάτι -ευτυχώς- και σε μια ωρίτσα είχα φύγει για το γραφείο, ξεκινώντας τα πρώτα calls ήδη από το αυτοκίνητο.
• Φτάνω στο γραφείο και βλέπω τον διευθυντή μας φάντη - μπαστούνι να με περιμένει γιατί ήθελε να μας μιλήσει ως ομάδα.
• Long story short, ένας από τους 3 της μικρής μας ομάδας φεύγει για το Μεξικό (που είναι και η χώρα καταγωγής του) σε ένα assignment ενός έτους.
• Νέα με αρκετές παράπλευρες συνέπειες, κάποιες θετικές, κάποιος πολύπλοκες αλλά θα την βρούμε την άκρη.
• Το απόγευμα ακυρώθηκε η προπόνηση του μικρού οπότε τον παρέλαβε ο συνοδοιπόρος (που δούλευε από το σπίτι) και επέστρεψαν σπίτι.
• Μέσα σε όλα είχα έκτακτες συζητήσεις με την γυναικολόγο μου καθώς 2 εβδομάδες περίπου μετά την έναρξη της ορμονικής θεραπείας.... αδειαθέτησα.
• Τι ζούμε!
• Σπάνιο; Περίεργο; Βάλαμε ένα ραντεβού τέλη Ιανουαρίου ώστε να παρακολουθήσουμε τους πρώτους δύο μήνες και μετά να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.
• Για αυτό και είχα ταράξει τα γλυκά όλες αυτές τις μέρες! Και ένιωθα φοβερό πρήξιμο. Και νεύρα.
• Ουφ..... να δω πότε θα κάτσει η μπάλια με τα ορμονικά να ηρεμήσω και εγώ.
• Παρασκευή, και όπως καταλαβαίνετε, όρεξη δεν είχα και πολύ.
• Και η ημέρα προβλεπόταν μακρά.
• Έκανα τα γαλλικά μου, μπήκα σε back to back calls με Φιλανδία, Σλοβενία και Κύπρο, και παρέλαβα τον μικρό από το σχολείο.
• Επιστροφή σπίτι για λίγο και αναχώρησε με τον συνοδοιπόρο για το τέννις.
• Εγώ, ξάπλωσα λιγάκι μήπως και ξεκουραζόμουν αλλά μάταια....
• Το βράδυ ήταν το εορταστικό πάρτυ της εταιρείας μας (με θέμα Neon Jungle!) αλλά διάθεση δεν είχα καμμία. 
• Το πήρα όμως απόφαση και ετοιμάστηκα.
• Έφτιαξα μια τσαντούλα και στον Στεφανάκο και κατά τις 20.00 είμασταν στο σπίτι της Ηρούς και του Γιάννη ώστε να πάρουμε την Ηρώ μαζί μας και να αφήσουμε εκεί τον Στέφανο για διανυκτέρευση.
• Ο αγαπημένος Γιάννης αναλαμβάνει κάθε χρόνο να μείνει με τα 3 μικρά ώστε να πάμε εμείς απαρτία στο πάρτυ της εταιρείας.
• Κατά τις 20.30 είμασταν εκεί λοιπόν όπου και μείναμε, εν τέλει, μέχρι τις 01.30!
• Κάθε χρόνο μεταφορτώνεται όλο το κτίριο, με live stages, μακιγιέρ, δρώμενα, φαγητά, ποτά, karaoke, silent parties... 
• Από τη δική μου ομάδα ήταν μόνο άλλοι 3, αλλά συνάντησα πολλούς από άλλες ομάδες, και βεβαίως τους Έλληνες.
• Τσίμπησα vegan bao buns, ήπια ένα ποτήρι σαμπάνια, μακιγιαριστήκαμε, απολαύσαμε κάτι εκπληκτικούς τραγουδιστές που έκαναν πολύ κέφι, χορέψαμε, "θαυμάσαμε" λίγο και τους συναδέλφους στο karaoke, βγάλαμε φωτογραφίες, και επιστρέψαμε σπιτάκι μας για ύπνο.
• Το πρωί σηκωθήκαμε με την άνεσή μας στις 09.00 (άλλοι θα ξυπνούσαν μεσημέρι αλλά οκ), κάναμε τα μπάνια μας, τσιμπήσαμε, ο Στεφανάκος διάβασε τα ελληνικά του παρέα με τη φίλη του και συμμαθήτρια στο ελληνικό σχολείο Έλενα, πήγαν παρέα στο σχολείο οπότε ο συνοδοιπόρος με άφησε στο κέντρο για να πάρω κάτι δώρα, και πήγε κατευθείαν στον Γιάννη.
• Εγώ πήρα συνολικά 3 δώρα (και κάτι γλυκά), συνάντησα την Τίνα και παρέα περπατήσαμε μέχρι το σπίτι της Ηρούς όπου μας είχαν ετοιμάσει σπιτικές πίτσες.
• Φάγαμε, τα είπαμε (όσα προλάβαμε γιατί τα θέματα ήταν πολλά) και στις 15.00 παραλάβαμε τα μικρά από το σχολείο.
• Σπίτι, λίγη ξεκούραση και στις 17.00 έξω ξανά για το σπίτι των φίλων μας από την Ν. Αφρική και την 1η Χριστουγεννιάτικη μάζωξη.
• Εξαίρετοι οικοδεσπότες όπως πάντα, ήπιαμε τα κρασιά μας, ακούσαμε τα βινύλια μας, καθίσαμε στο "ιγκλού" που έχουν βάλει στο μπαλκόνι ώστε να προστατεύει από το κρύο, ψήσαμε στο BBQ, φάγαμε, αντάλλαξαν δώρα τα παιδιά, παίξαμε UNO No Mercy και κατά τις 22.00 αναχωρήσαμε.
• Γεμάτοι από όλες τις απόψεις.
• Κυριακή, και η ημέρα της γιορτής μου.
• Και ξεκινήσαμε χαλαρά, παρακολουθώντας μια εκπομπή που βρήκε ο μικρός στο youtube, Charles & Mélanie, με ένα συμπαθέστατο ζευγάρι νέων Γάλλων το οποίο ταξιδεύει στα πιο απίθανα AirBnB που μπορείτε να φανταστείτε (από καταφύγειο στα 4.500μ στην Ιταλία, μέχρι δεντρόσπιτα στην Ιαπωνία). 
• Μεσημέρι καθίσαμε με τον Στέφανο να κάνει τα μαθήματά του αλλά δεν εξελίχθηκε καλά η κατάσταση.... ίσως και εγώ να μην είχα αρκετή υπομονή; Ίσως να ήταν και οι ορμόνες μου που έχουν τρελαθεί; Ίσως να ήταν που περίμενα να περάσω την γιορτή μου πιο ευχάριστα; Δεν είχε διάθεση συνεργασίας και ο μικρός, επενέβη και ο συνοδοιπόρος και γίναμε....
• Τέλος πάντων. Ήταν μια κακή μισή μέρα.
• Το απόγευμα όμως είχαμε κλείσει εδώ και μήνες να παρακολουθήσουμε τη συναυλία του Soprano, ενός γάλλου ράπερ που μάθαμε από τον Στέφανο και αγαπήσαμε οικογενειακώς.
• Η συναυλία ήταν στη Λωζάνη οπότε παρκάραμε το αυτοκίνητο στον κοντινό μας σταθμό του τρένου και σε 10' είμασταν εκεί.
• Η συναυλία ήταν απογευματινή (για να μπορέσουν μάλλον να πάνε και οι οικογένειες με παιδιά) και στις 18.00 ακριβώς ξεκίνησε με έναν DJ που ζέστανε την ατμόσφαιρ και μας ξεσήκωσε.
• Μετά από 40', τα φώτα έσβησαν και ο Soprano βγήκε στην σκηνή κρεμάμενος από το στεφάνι του Αγάλματος της Ελευθερίας το οποίο ήταν πεσμένο στο πάτωμα.
• Για τις επόμενες 2 ώρες, τραγουδούσε non-stop, μας μιλούσε με πολύ ειλικρίνεια και θετικότητα, θίγοντας θέματα της επικαιρότητας (όπως το ΑΙ), παρακινόντας μας να είμαστε παρόντες.
• Οι θέσεις μας ήταν στην αρένα οπότε τα παιδιά είχαν ανέβει όρθια στις καρέκλες για να βλέπουν και κάθε λίγο και λιγάκι σηκωνόμασταν όλοι για να χορέψουμε.
• Σε δύο φάσεις ήρθε και στα μέσα της αρένας οπότε τον είχαμε δίπλα μας.
• Η πρώτη μας γαλλόφωνη συναυλία και το ευχαριστηθήκαμε όλοι! Μπορεί μόνο ο Στέφανος να μπορούσε να ακολουθήσει όλους τους στίχους, αλλά και εμείς και ξέραμε τα περισσότερα τραγούδια και μας συνεπήρε η ενέργεια.
• Κατά τις 22.00 είμασταν πίσω και πέσαμε κατευθείαν για ύπνο.

Καλή εβδομάδα!

ανδριάνα