HOW WAS YOUR WEEK?

• Δευτερούλα, και η αλήθεια είναι ότι κάπως σαν να ελάφρυνε το εργασιακό πρόγραμμα. 
• Τι καλά!
• Με δύο αυτοκίνητα ξανά στο γραφείο γιατί είχα εκτεταμένο, απογευματινό πρόγραμμα.
• Κατέφτασαν και τα Χριστουγεννιάτικα δωράκια της ομάδας μας (ένα φούτερ, ένα πόλο και ένα μεγάλο παγούρι - θερμός) οπότε το κλίμα ήταν εορταστικό.
• Interval training το μεσημέρι, 2ωρο workshop κατ' ιδίαν με την νέα ομάδα της Ελβετίας (είναι η μόνη αγορά που μπορώ να συναντώ αυτοπροσώπως καθώς μας χωρίζουν μόλις 3 ορόφοι), ραντεβού με τον γιατρό του γραφείου ώστε να δει τις συστάσεις του αγγειολόγου (σας είπα ότι η επίσημη παθολόγος μου, που ήθελα να αλλάξω ούτως ή άλλως, είναι σε αναρρωτική άδεια μέχρι τον Μάρτιο;!), ήταν εξυπηρετικός και κατατοπιστικός όπως πάντα, και αναχώρηση για το τελευταίο (από τα 3) ραντεβού στο ινστιτούτο για το micro needling.
• Αν εξαιρέσουμε την πρώτη επίσκεψη, οι άλλες δύο δεν μου άφησαν κανένα σημάδι ή κοκκινίλα. Τώρα, αν πραγματικά κάτι έκαναν, θα δείξει....
• Με αυτά και με εκείνα, πήγε 19.00 μέχρι να επιστρέψω σπίτι και να βρω τα αγόρια στα μπάνια τους.
• Κάναμε και μια επανάληψη με τον μικρό στις Επιστήμες που έχει τεστ και ήταν σαν μάθημα φυσικής (πω πω.... δεν τα μπορώ καθόλου αλλά τι να του πω). Δύσκολη πίστα και από τις δύο πλευρές.
• Τρίτη, και γραφείο, με πρώτο - πρώτο ραντεβού για να μου πάρει αίμα η νοσοκόμα για κάτι επιπλέον εξετάσεις.
• Το είπα και σε εκείνη, στην γλυκύτατη Julie, ότι 2 άνθρωποι όλοι και όλοι καταφέρνουν να μου πάρουν αίμα με την πρώτη, χωρίς να με μελανιάσουν: εκείνη και ο Θανάσης στη Βούλα. Όλοι, μα όλοι οι υπόλοιποι, με τρυπούν 3-4 φορές, αλλάζουν χέρια, μου σπάνε τις φλέβες, με μελανιάζουν, με αγχώνουν και μερικές φορές δεν καταφέρνουν καν να μου πάρουν αίμα.
• Μυστήριο.....
• Το μεσημέρι έκανα την γιόγκα μου, προχώρησα κάτι ωραία εμαιλς που έπρεπε να στείλω γύρω από διάφορα projects που ολοκληρώθηκαν, και το απόγευμα αναχώρησα για να παραλάβω τον Στέφανο από το μάθημα drums ώστε να πάμε κατευθείαν σε ένα έκτακτο, ιδιαίτερο μάθημα τέννις (έχει μερικά διάσπαρτα μες στο χρόνο).
• Και είχε μία ομίχλη! Στο γραφείο δεν έβλεπες το απέναντι κτίριο. Το δικό μας "χωριό" όμως ήταν πάνω από το σύννεφο και είχε έναν λαμπερό ήλιο! Με τη λίμνη όλη σκεπασμένη από βαμβάκι.
• Ακόμα και στη διαδρομή προς το τέννις, σε κάποια σημεία μπήκαμε μες στο σύννεφο και δεν έβλεπες τίποτα πέρα από τη διαχωριστική λωρίδα.
• Πήρα κλασικά τη θέση μου στο εστιατόριο, παρέα με το laptop, και περίμενα.
• Όταν τελείωσε, ήρθε παρέα με τον προπονητή του Julian, και είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση.
• Ο Στέφανος, βλέπετε, είναι μάλλον αμφιδέξιος. Ενώ γράφει με το αριστερό, τέννις παίζει με το δεξί. Αυτό ισχύει και σε άλλα αθλήματα (στο ποδόσφαιρο, για παράδειγμα, σουτάρει με το δεξί πόδι).
• Κάνοντας λοιπόν εξάσκηση στο σερβίς του, του πρότεινε πρώτη φορά να δοκιμάσει με το αριστερό αντί με το δεξί. Και εν τέλει, ενώ με το δεξί έχει μεγαλύτερη ακρίβεια (το έχει εξασκήσει άλλωστε πολύ περισσότερο στο τέννις), με το αριστερό έχει πολύ περισσότερη δύναμη.
• Τι πλάκα...... Όλα τα χρόνια που προπονεί, μόνο μία φορά του έχει ξανατύχει μαθητής αμφιδέξιος (και ήταν μάλιστα και πολύ καλός όπως μας είπε).
• Θέλει λοιπόν πειραματισμό η κατάσταση για να δούμε σε ποιο χέρι θα κάτσει τελικά η μπίλια.
• Κάναμε και κάτι εγγραφές ώστε να ξεκινήσει να παίζει και σε κάποια τουρνούα με τη νέα χρονιά, και επιστρέψαμε σπίτι.
• Ο συνοδοιπόρος είχε περάσει μια πολύπλοκη μέρα καθώς το μεσημέρι ξεκίνησε για το γραφείο ώστε να μείνει για ένα farewell ενός συναδέλφου του και μετά να πάει κατευθείαν στο μπάσκετ, αλλά ξέχασε τα κλειδιά του γηπέδου.
• Επέστρεψε λοιπόν ξανά σπίτι, τον πετύχαμε εμείς για λίγο, και ξανάφυγε.
• Ζήσαμε και ένα μικρό δράμα με τις χειμερινές διακοπές του σκι καθώς με το που άνοιξαν οι εγγραφές για τα μαθήματα, έκλεισαν μέσα σε λίγες μέρες, οπότε ο συνοδοιπόρος δεν πρόλαβε να κλείσει τις θέσεις!
• Έτσι, τα μικρά έμειναν χωρίς μάθημα οπότε ξεκινήσαμε την έρευνα, ο συνοδοιπόρος, η φίλη Ηρώ και εγώ, και μετά από αρκετές προσπάθειες, βρήκαμε ευτυχώς διαθεσιμότητα σε ένα άλλο γκρουπ.
• Όλα αυτά για τον Φεβρουάριο! Και είναι ήδη όλα fully booked.
• Έχουμε μπει και σε φουλ ρυθμούς δώρων και η λίστα είναι, όπως πάντα, μακρά.
• Τετάρτη, και έμεινα σπίτι.
• Το εργασιακό πρόγραμμα πιο χαλαρό οπότε τακτοποίησα διάφορες εκκρεμότητες.
• Κατάφερα και πήγα και ένα μάθημα body sculpt πριν παραλάβω τον μικρό για ακόμη ένα μάθημα τέννις.
• Καφές, laptop και αναμονή.
• Προχώρησα και διάφορα γραφειοκρατικά, όπως τα παράβολα για την νέα ταυτότητα που θα βγάλω μες στις γιορτές.
• Πόσο σας αγαπώ για τις αναρτήσεις που "ξεθάβετε" και παρακινείτε και εμένα να τις ξαναδιαβάσω! Αυτήν την εβδομάδα, για κάποιον άγνωστο λόγο προς εμένα, αρκετοί διάβασαν αυτήν την πολύ παλιά ανάρτηση του 2014! Τότε, που ζούσα ακόμα στην Ελλάδα, δεν είχα παιδιά, και ενίοτε έπαιρνα τα ΜΜΕ.
• Η ανάρτηση είναι η Σσσσσς... βλέπω και παραμένει 100% ακριβής για το πώς κινούμαι και ακούω μέχρι και σήμερα, 10+ χρόνια μετά, σε άλλη χώρα, άλλη πόλη, άλλα αεροδρόμια και λεωφορεία, με άλλο κόσμο αλλά με το ίδιο ενδιαφέρον.
• Επιστροφή σπίτι μετά το τέννις, μαγειρικές, και ξεκινήσαμε με τον Στέφανο το σχέδιο.
• Σας έχω πει την σχέση μου με τη ζωγραφική.... ο Στέφανος αγαπά πολύ να σχεδιάζει όμως και έτσι, βρήκαμε ένα σχέδιο του Son Goku, πήραμε από μια κόλλα χαρτί ο καθένας και από ένα μολύβι και ξεκινήσαμε.
• Δεν τα πήγα όσο άσχημα περίμενα να σας πω, αλλά εύκολο δεν μου είναι με τίποτα.
• Το ευχαριστήθηκα όμως γιατί το έκανα με τον Στεφανάκο.
• Επέστρεψε και ο συνοδοιπόρος, μπάνια, επανάληψη ιστορίας γιατί είχε τεστ ο Στέφανος, και ξεκούραση.
• Πέμπτη, και ξεκίνησα τη δουλειά από το σπίτι.
• Και είχε μία ανατολή! Κατακκόκινος ο ουρανός πίσω από τις κατάλευκες Άλπεις.
• Το μεσημέρι είχα και το 2ο ραντεβού με την Αγιουρβεδικό γιατρό.
• Της είπα τις εξελίξεις του τελευταίου μήνα, τις εντυπώσεις μου από τα διάφορα που μου έχει δώσει να παίρνω και να κάνω, συζητήσαμε και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για αρχές Φεβρουαρίου ώστε να κάνω μία στομαχική αποτοξίνωση.
• Το απόγευμα μεταφέρθηκα στο γραφείο ώστε να συνεχίσω τη δουλειά από εκεί και μετά για το δείπνο που είχαμε κανονίσει.
• Ένας πολύ κοντινός (και αγαπημένος) συνεργάτης μας, ο Tiago, βρισκόταν στη Λωζάνη (από την Λισαβώνα) οπότε είχαμε κανονίσει να φάμε όλοι μαζί (o Ben, o Miguel, o Tiago και εγώ).
• Περπατήσαμε κανά τεταρτάκι μέχρι το εστιατόριο La Croix d' Ouchy, φάγαμε (εγώ πολύ νόστιμα ραβιόλι με τρούφα), ήπιαμε τα κρασιά μας, γελάσαμε, συζητήσαμε και αργά πια χωριστήκαμε.
• Και κλασικά, όποτε τρώω "αργά" (ακόμα και το 21.00 είναι πολύ αργά πια για εμένα), πίνω και κρασί, ε τότε δυσκολεύομαι να κοιμηθώ! Είναι οι μόνες φορές που έχω θέματα με τον ύπνο μου. 
• Παρασκευή, και ακόμη μία γεμάτη ημέρα ξεκινούσε.
• Μάθημα γαλλικών, συνάντηση με την ομάδα της Σουηδίας, άλλες εσωτερικές συναντήσεις, αναλύσεις για το πώς θα αναλάβουμε οι 2 μας τις αγορές του τρίτου που αναχωρεί για άλλη ομάδα (fun times)...
• Κατάφερα και πετάχτηκα και ένα σούπερ μάρκετ να πάρω υλικά για cheesecake.
• Το απόγευμα συνεχίστηκε πολύ γεμάτο καθώς είχα ραντεβού στην κομμώτρια για βάψιμο στις 17.30 (ευτυχώς βρήκα να παρκάρω γιατί με την Χριστουγεννιάτικη αγορά γίνεται χαμός στο κέντρο) και μετά σερί στο Sky Lounge του ξενοδοχείου Royal Savoy.
• Back to back dinners αλλά τι να κάνω....
• Αυτή τη φορά ήταν ladies night για να γιορτάσουμε τα γενέθλια της Hasti.
• Μαζευτήκαμε λοιπόν 6 κοπέλες (2 από την Μ. Βρετανία, 2 από το Ιράν, 1 από την Πορτογαλία και εγώ), ήπιαμε, φάγαμε (είχε σετ μενού το οποίο ήταν μέτριο θα έλεγα για το κόστος του), αφηγηθήκαμε τρελές ιστορίες, γελάσαμε πολύ, γνωριστήκαμε καλύτερα και αργά (ξανά) επέστρεψα σπίτι (πολύ κουρασμένη).
• Η ξεκούραση όμως θα αργούσε να έρθει καθώς το Σάββατο, είχαμε ξυπνητήρι στις 07.00!
• Ω ναι... γιατί αποφασίσαμε οι γνωστές 3 οικογένειες να κάνουμε την πρώτη μας εξόρμηση της σεζόν για σκι.
• Ισοθερμικά, εξοπλισμός, φόρτωσε το αμάξι ο συνοδοιπόρος, γεμίσαμε και μια backpack με σνακ και στις 08.15 είμασταν όλοι στο γνωστό βενζινάδικο της εθνικής με προορισμό το Villars.
• Χωρίς ταλαιπωρία φτάσαμε και παρκάραμε, φορέσαμε μπότες, πήραμε τα σκι επ' ώμου, περπατήσαμε μέχρι το τελεφερίκ και τσουπ, στις πίστες.
• Δεν ήταν όλες ανοιχτές καθώς το χιόνι ξεκινούσε πιο ψηλά, οπότε βασικά 2 πίστες κατεβήκαμε εμείς.
• Είχε όμως ωραίο ήλιο, χωρίς πολύ κόσμο.
• Κάναμε μια στάση σε ένα yurt πάνω στις πίστες να πιούμε έναν καφέ και να τσιμπήσουν τα πιτσιρίκια, καθίσαμε και στο τέλος με την φίλη Τίνα που ήταν στο εστιατόριο, και απογευματάκι πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
• Ξεκούραση -επιτέλους - στο σπίτι, με πυτζάμες και τσάι, αλλά όχι για πολύ.
• Είχα υποσχεθεί να φτιάξω την γενέθλια τούρτα της φίλης Έλενας (όπως κάθε χρόνο) και έτσι έφτιαξα ένα rasberry cheesecake. 
• Κάναμε και μία επανάληψη με μερικές ασκήσεις με τον Στεφανάκο για τον future που έχει τεστ και το βραδάκι βάλαμε Χριστουγεννιάτικη ταινία, το Santa's Apprentice (ο βοηθός του Άη Βασίλη), η οποία ήταν πολύ τρυφερή.
• Μέσα σε όλα, προχώρησα και μερικά ακόμα δώρα, και προχώρησε και ο συνοδοιπόρος το project εγκατάστασης αντλίας θερμότητας στο ελληνικό μας σπίτι (το να σηκώσει τεχνικός το τηλέφωνο είναι από μόνο του μεγάλη επιτυχία, πόσο μάλλον να μπορέσεις να κλείσεις και ραντεβού).
• Τα είπαμε και με την αδελφή μου η οποία ήταν σε πολύ θετική διάθεση ενόψει των εορτών.
• Ξεκούραση -επιτέλους- και ύπνος χωρίς ξυπνητήρι.
• Χαλαρό το πρωινό της Κυριακής, με δουλειές, πλυντήρια, συμμαζέματα, διάβασμα του μικρού και αναχώρηση το μεσημέρι για την Bienne και την καθιερωμένη μάζωξη για τα γενέθλια της φίλης Έλενας.
• Κατά τις 15.00 είμασταν εκεί, στο γιορτινό τραπέζι όπου μαζευτήκαμε συνολικά 10-12 ενήλικες, και τα 3 μικρά.
• Μαγειρέψαμε, στρώσαμε, ήπιαμε, γνωρίσαμε νέο κόσμο, ξαναείδαμε φίλους που είχαμε καιρό, συζητήσαμε, γελάσαμε, εξασκήσαμε τα γαλλικά μας λίγο (καθώς υπήρχε και ένας Ελβετός, ο γλυκός μας Anel), φάγαμε, δώσαμε τα δωράκια μας, και βραδάκι αναχωρήσαμε για το σπίτι.
• Και κάπως έτσι, φτάνουμε και στην τελευταία μας ελβετική εβδομάδα του έτους. Πω πω....

Καλή εβδομάδα!

Η τελευταία πριν τα Χριστούγεννα.

ανδριάνα

ΥΓ. Στη φωτογραφία είναι η παγωμένη λίμνη στο κέντρο.