HOW WAS YOUR WEEK?

 

• Δευτέρα, και επίσημα η τελευταία μας, ελβετική εβδομάδα του έτους.
• Ουάου!
• Γραφείο και για τους δύο, με κάπως πιο χαλαρό πρόγραμμα *επιτέλους*, ραντεβού με τον γιατρό (γιατί βγήκαν τα αποτελέσματα των αιματολογικών εξετάσεων που έκανα), interval training, sauna, TownHall με τον VP μας και ποτά για τη μικρή μας ομάδα το απόγευμα.
• Επειδή είχαμε πάει με ένα αυτοκίνητο πρωί, και ο συνοδοιπόρος αναχώρησε για να παραλάβει τον μικρό, εγώ πήρα το λεωφορείο και ήρθαν να με μαζέψουν από το κοντινό Pully.
• Λίγη επανάληψη με τον Στέφανο για τα μαθήματα της εβδομάδας, μπάνια, τακτοποιήσεις...
• Στο μεταξύ, στο ελληνικό μέτωπο, ξεκίνησαν οι εργασίες για την τοποθέτηση αντλίας θερμότητας στο σπίτι μας!
• Αν καταφέρουν να τελειώσουν πριν πάμε και να λειτουργεί και το σύστημα θέρμανσης as expected, τότε θα ανοίξουμε σαμπάνιες.
• Ο συνοδοιπόρος είχε και κάποια φανταστικά νέα καθώς έλαβε την "βαθμολόγησή" του για τη χρονιά που κλείνει, και κατάφερε να αριστεύσει και στις 2 κατηγορίες που αξιολογούμαστε (What & How).
• Είναι πραγματικά πολύ μικρό το ποσοστό που το καταφέρνει αυτό καθώς η τελική βαθμολογία είναι σε συνάρτηση πολλών πραγμάτων (ξεκινά από τον διευθυντή σου, προχωρά σε όλες τις ομάδες με τις οποίες συνεργάζεσαι, στους ακόμη πιο ανώτερους διευθυντές, και εν τέλει είναι σε σύγκριση με το σύνολο των συναδέλφων που βρίσκονται στην ίδια βαθμίδα).
• Τρίτη, και ξανά γραφείο για εμένα.
• Καθίσαμε και με τον συνάδελφο Ben και χωρίσαμε εκ νέου τις χώρες της Ευρώπης (αφού ο τρίτος της ομάδας μεταφέρεται στο Μεξικο για 1 χρόνο) οπότε από το νέο έτος θα έχω πλέον 17 αγορές! Την μισή Ευρώπη.
• Μέσα σε αυτές τις νέες, και η Γερμανία, οπότε το απόγευμα άδραξα την ευκαιρία και συνάντησα δια ζώσης τον συνάδελφο Eric ο οποίος βρισκόταν στα γραφεία μας για συναντήσεις.
• Γνωριζόμασταν μέσω ενός project αλλά πλέον θα συνεργαζόμαστε πολύ πιο στενά.
• Ο συνοδοιπόρος είχε στο μεταξύ παραλάβει τον μικρό από το σχολείο και βρίσκονταν για ακόμη ένα ιδιαίτερο μάθημα τέννις.
• Ξεκινώ και εγώ για το σπίτι, παρκάρω και .... πουθενά τα κλειδιά του σπιτιού.
• Σαράντα - πέντε χρόνια που ζω σε αυτόν τον πλανήτη, δεν μου έχει συμβεί ποτέ.
• Ζήτω η εμμηνόπαυση!
• Ευτυχώς ο μικρός είχε ξεκινήσει το μάθημα τέννις και το γήπεδο είναι κανά δεκάλεπτο από το σπίτι, οπότε ήρθε στα γρήγορα ο συνοδοιπόρος, μου έδωσε τα κλειδιά του, και επέστρεψε στο τέννις.
• Μετά συνειδητοποίησα ότι τα είχα δώσει στον Στέφανο να ανοίξει τις προάλλες και μετά τα είχε ακουμπήσει στο έπιπλο της εισόδου όπου και βρίσκονταν μέχρι να τα επαναφέρω στη τσάντα μου.
• Μαγείρεψα και έβαλα ένα γρήγορο πλυντήριο μέχρι να έρθουν τα αγόρια και να φάμε.
• Αναχώρησε ο συνοδοιπόρος για το μπάσκετ του, κάναμε εμείς τα μπάνια μας και παρακολουθήσαμε τον ΠΑΟ στο μπάσκετ (αγορομάνα!).
• Τετάρτη, και δουλειά από το σπίτι, με σταδιακά όλο και πιο χαλαρούς ρυθμούς.
• Βγήκαν και οι βαλίτσες ώστε να ξεκινήσουμε δειλά - δειλά τα πακεταρίσματα.
• Το απόγευμα είχε ακόμη ένα μάθημα τέννις ο μικρός (το τελευταίο της χρονιάς), οπότε, κλασικά, πήρα τη θέση μου με το laptop στο εστιατόριο.
• Κανονίσαμε να τα πούμε και με τις παλιές μου συμμαθήτριες μες στις γιορτές και χάρηκα τόσο πολύ!
• Πέμπτη, και ξανά γραφείο.
• Το μεσημέρι καταφέραμε και ήπιαμε και έναν γρήγορο καφέ με τα κορίτσια (Ηρώ και Τίνα), τον τελευταίο της χρονιάς (τουλάχιστον σε ελβετικό έδαφος).
• Έκανα και ένα πιλάτες το μεσημέρι, αποχαιρέτησα και κάποιους συναδέλφους, και απογευματάκι επέστρεψα σπίτι.
• Φουλ στο πακετάρισμα.
• Και κάθε χρόνο παίρνω όλο και λιγότερα. Τώρα καταλαβαίνω -κάπως- τον μπαμπά μου που μετά από εκατοντάδες ταξίδια, έπαιρνε τελικά ένα βαλιτσάκι ανεξαρτήτως διάρκειας ταξιδιού (και απλά έδινε τα ρούχα για πλύσιμο).
• Συμμαζέματα, ξεκαθαρίσματα, ποτίσματα, μαγειρέματα.... 
• Βγήκαν και τα αποτελέσματα του τεστ Φυσικής που είχε ο Στεφανάκος και ο κακομοίρης δεν είδε μια άσκηση (δεν κατάλαβε ότι κάτι έπρεπε να κάνει) οπότε την άφησε κενή... Καταλαβαίνετε λοιπόν πώς έπεσε η βαθμολογία του (τα υπόλοιπα τα έκανε σχεδόν όλα σωστά) και πόση απογοήτευση είχε.
• Μάθημα και αυτό....
• Τελειώσαμε και το Nobody Wants This #2 το οποίο το βρήκα συμπαθητικό, με ωραία αισθητική, αλλά και λίγο βαρετό (μεταξύ μας).
• Παρασκευή, και η τελευταία μας ελβετική ημέρα του έτους.
• Ο Στεφανάκος πήγε κανονικά το πρωί στο σχολείο, και εμείς κάναμε κανονικά τα μαθήματα γαλλικών μας.
• Το μεσημέρι όμως παραλάβαμε τον μικρό από το σχολείο (ζητήσαμε μισή μέρα άδεια) και ήρθε ο φίλος και γείτονας Μύρωνας να μας πάρει για τον σταθμό του τρένου.
• Από τις προηγούμενες εμπειρίες στο αεροδρόμιο της Γενεύης αντίστοιχες περιόδους, πήραμε το τρένο αρκετά νωρίτερα ώστε να είμαστε σίγουροι.
• Βλέπετε, πετούσαμε με Aegean, και στη Γενεύη δεν έχει δικά της "γκισέ" αλλά τα μοιράζεται με ακόμη άλλες 10 εταιρίες οπότε γίνεται συνήθως χαμός.
• Φτάσαμε λοιπόν και να 'σου το καλύτερο δώρο - έκπληξη: το check in της Aegean είχε μεταφερθεί μαζί με την Swiss η οποία, όπως καταλαβαίνετε, εφόσον είναι η εθνική αεροπορική εταιρεία, έχει πληθώρα υπαλλήλων και γκισέ.
• Ευτυχία!
• Τελειώσαμε γρήγορα και έτσι είχαμε χρόνο να τσιμπήσουμε κάτι, να χαζέψουμε στα (λιγοστά) μαγαζιά και εν τέλει να επιβιβαστούμε στην ώρα μας κατά τις 18.00.
• Η πτήση φουλ -εννοείται-, φτάσαμε στην ώρα μας, οι βαλίτσες βγήκαν αρκετά γρήγορα και ο μπαμπάς μου μας περίμενε στην έξοδο.
• Αγκαλιές, ιστορίες και σπίτι.
• Είχε φτάσει πια 23.00 αλλά λίγο γιουβέτσι το φάγαμε.
• Απολαύσαμε και τη νέα μας αντλία θερμότητας η οποία προσέφερε ζέστη αλλά και το σημαντικότερο, αθόρυβη λειτουργία. Ύπνος λοιπόν χωρίς να ακούς καυστήρες. Απόλαυση!
• Σάββατο, και ξυπνήσαμε με ωραίο ήλιο και ένα φουλ πρόγραμμα.
• Ο συνοδοιπόρος με άφησε στην πλατεία της Βούλας όπου ξεκίνησα με έναν καφέ στο χέρι από τον Faidon και συνέχισα για μανικιούρ.
• Είναι μαγικό (και πολύτιμο) να μπορείς να κάνεις σχεδόν όλες σου τις δουλειές, με ποιότητα και ποικιλία, σε απόσταση μόλις μερικών μέτρων. Αυτή είναι η αγαπημένη μου πλατεία της Βούλας.
• Μετά τα νύχια, απλά ρώτησα σε ένα από τα πολλαπλά κομμωτήρια και με πήραν για λούσιμο και χτένισμα.
• Συνέχισα με πεντανόστιμη, σπιτική χορτόπιτα από το Άνθεων, κάποια γραφικά είδη από το βιβλιοπωλείο και τσουπ, να 'σου και τα αγόρια που μόλις είχαν αφήσει κάτι παπούτσια για επισκευή και μια φόρμα για κόντυμα.
• Επιστροφή σπίτι με στάση στην αδελφή μου όπου η ανιψιά μου είχε μάθημα φυσικής (σαββατιάτικα!), ο γαμπρός μου έλειπε στη δουλειά οπότε είμασταν εμείς και εμείς.
• Τα είπαμε, είδε τον Στεφανάκο που λαχταρούσε και αναχωρήσαμε για το σπίτι μας όπου υποδεχτήκαμε την πεθερά μου και τον ανιψιό μας από την Κηφισιά.
• Αγκαλιές, παιχνίδια, ιστορίες....
• Το μεσημέρι φάγαμε όλοι μαζί σπίτι των γονιών μου, απόφαση της στιγμής, οπότε τα είπαμε και λιγάκι.
• Συνέχεια στο non-stop πρόγραμμα, με τα αγόρια να επιστρέφουν σπίτι και εμένα με την πεθερά μου να επισκεπτόμαστε ξανά την αδελφή μου.
• Εκεί ήταν και ο αγαπημένος της φίλος Αντώνης με τον γιο του, οπότε συζητήσαμε διάφορα, γελάσαμε, θυμηθήκαμε παλιές ιστορίες....
• Νωρίς το βράδυ επιστρέψαμε και εμείς σπίτι, για λίγο, αφού είχαμε επόμενη στάση στους αγαπημένους μας φίλους και κουμπάρους, Μαριάννα και ΣΙΑ.
• Τι πολυτέλεια είναι όλα αυτά, δεκάδες δουλειές και επισκέψεις, να της κάνεις σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων!
• Οι φίλοι μάς περίμεναν με σφιχτές αγκαλιές, μοσχομυριστές ποικιλίες λαχανικών και τυριών, δροσερό ροζέ, πολλές ιστορίες και πολλά γέλια.
• Βάλσαμο οι φίλοι. Αυτοί που σε αποδέχονται όπως ακριβώς είσαι και απλά αφήνεσαι...
• Τα 4 μικρά έπαιξαν επί ώρες και πήγε σχεδόν μεσάνυχτα μέχρι να αποχωριστούμε.
• Διανυκτέρευση γιαγιάς και ανιψιού σε εμάς, οπότε την Κυριακή φάγαμε όλοι μαζί πρωινό.
• Η γιαγιά αναχώρησε για Κηφισιά και εμείς, μαζί με τα δυο μικρά αγόρια, ξεκινήσαμε για το Γυάλινο Μουσικό Θέατρο και την παράσταση Τρελαντώνης. 
• Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, τον Στέφανο δηλαδή να ζητά να αγοράσουμε το βιβλίο ώστε να το διαβάσουμε, θεωρώ ότι ήταν πετυχημένη επιλογή.
• Από εκεί, ανηφορίσαμε προς Κηφισιά και κάναμε μια στάση για φαγητό σε ένα ταβερνάκι -  grill - σουβλατζίδικο το οποίο δεν είχε ούτε μία χορτοφαγική επιλογή στα σουβλάκια ενώ είχε αρκετά ορεκτικά που θα μπορούσε απλά να τυλίξει σε μια πίτα αν ήθελε. Δεν ήθελε όμως οπότε εγώ πήρα έναν ντάκο και ένα ψητό χαλούμι.
• Στη διαδρομή προς το σπίτι του θείου Ζ, πετύχαμε και τους έταιρους κουμπάρους!
• Αγκαλιές, φιλιά.... 
• Το πρόγραμμα έγινε λίγο πάνω - κάτω (δεν υπήρχε βασικά πρόγραμμα οπότε ήταν όλα στο φλου) οπότε τα δύο μικρά αγόρια έμειναν σπίτι να παίξουν, ο συνοδοιπόρος και εγώ συνεχίσαμε στην πλατεία της Κηφισιάς να πάρουμε κάποια δώρα (χωρίς μεγάλη επιτυχία, δυστυχώς), οι φίλοι συνέχισαν στο νέο γραφείο της θείας Άντζης ώστε να κάνουν κάποια μαστορέματα, οπότε τους βρήκαμε και εμείς εκεί και επιστρέψαμε βραδάκι πια, στο σπίτι του θείου για τζάκι, τσάι και πολλές ιστορίες και γέλια (το κεντρικό θέμα ήταν οι κάλτσες!).
• Βάλσαμο οι φίλοι -ξανά. Αυτοί που μπορείς να πεις τα πιο κρυφά σου, τα πιο ντροπιαστικά σου, και να μην αλλάξει τίποτα. Απλά να αφεθείτε στα γέλια.
• Μεσάνυχτα πήγε πάλι μέχρι να επιστρέψουμε σπίτι, με τον μικρό να τον παίρνει ο ύπνος στο αυτοκίνητο -εννοείται.
• Και κάπως έτσι, δύο μόλις ημέρες στην Ελλάδα γέμισαν με φίλους, δραστηριότητες, φαγητά, γέλια, κρασιά, αγκαλιές που θα γέμιζαν τουλάχιστον κανά - δυο μήνες.
• Ευγνώμων.

Καλή, εορταστική εβδομάδα!

ανδριάνα